امام و مساله نجس و پاکی

‏‏از عادتهای رفتاری حضرت امام خاطره‏‏ ‏‏ای دارید؟‏

‏‏ در نجف و حوزه علمیه به مساله پاکی و نجاست خیلی بها‏‎ ‎‏می‏‏ ‏‏دادند و وقتی از خیابانها‏‎ ‎‏عبور می‏‏ ‏‏کردند نسبت به تمیزی و پاکی‏‎ ‎‏ترشحاتی که در کوچه و خیابانهاست توجه و احتیاط می‏‏ ‏‏کردند. حتی‏‎ ‎‏عده‏‏ ‏‏ایآن قدر محتاط بودند که وقتی باران می‏‏ ‏‏بارید از خانه بیرون ‏‎ ‎‏نمی‏‏ ‏‏آمدند. اما‏‎ ‎‏امام احتیاط‏‏ ‏‎ ‎‏های غیر لازم این طوری نداشت و از ‏‎ ‎‏ترشحاتی که در کوچه و خیابانها‏‎ ‎‏بود تا‏‎ ‎‏وقتی که یقین نمی‏‏ ‏‏کردند نجس ‏‎ ‎‏است پرهیز نمی‏‏ ‏‏کردند.‏

‏
‏‎

‏‏همه در این چیزها‏‎ ‎‏احتیاط می‏‏ ‏‏کنند اما‏‎ ‎‏امام نگاهی با‏‎ ‎‏لطف به صاحب ‏‎ ‎‏قهوه‏‏ ‏‏خانه کردند و به راهشان ادامه دادند و به مدرسه رفتند و با‏‎ ‎‏همان ‏‎ ‎‏وضع نماز خواندند و برگشتند. امام با‏‎ ‎‏این عمل به همه آموخت که تا‏‎ ‎‏وقتی یقین ندارید چیزی نجس است نباید بی‏‏ ‏‏جا‏‎ ‎‏احتیاط کنید و خود را‏‎ ‎‏به زحمت اندازید.‏

‏‏حاج احمد آقا‏‎ ‎‏هم از دوران کودکی خود نقل می‏‏ ‏‏کرد که همشیره ‏‎ ‎‏ایشان یعنی همسر مرحوم آقای اشراقی تحت تاثیر خانواده آقای اشراقی‏‎ ‎‏(خانواده همسرشان) وسواسی شده بود و وقتی داخل خانه می‏‏ ‏‏آمد ‏‎ ‎‏چادرش را‏‎ ‎‏آب می‏‏ ‏‏کشید و روی بند می‏‏ ‏‏انداخت. البته روی بند خاصی که ‏‎ ‎‏از قبل آب کشیده بود. بعد هم مراقب می‏‏ ‏‏شد که کسی نزدیک این چادر ‏‎ ‎‏نرود تا‏‎ ‎‏خشک شود. امام به حاج احمد آقا‏‎ ‎‏می‏‏ ‏‏گفت: برو دست بزن به ‏‎ ‎‏چادر. احمد آقا‏‎ ‎‏هم کنار چادر می‏‏ ‏‏رفت و دست می‏‏ ‏‏زد. ایشان هم ناراحت ‏‎ ‎‏می‏‏ ‏‏شد که ای وای چادرم دو مرتبه احتیاط پیداکرد و دوباره آب ‏‎ ‎‏می‏‏ ‏‏کشید و آویزان می‏‏ ‏‏کرد. امام باز به حاج احمد آقا‏‎ ‎‏می‏‏ ‏‏گفت: احمد برو ‏‎ ‎
‏‎

‏‏به طور کلّی امام خمینی رحمة‏‏ ‏‏الله علیه به همان اندازه که نظم و ‏‎ ‎‏نظافت و بهداشت فردی و محیطی را‏‎ ‎‏واقعا‏‎ ‎‏در حدّ اعلا‏‎ ‎‏رعایت‏‎ ‎‏می‏‏ کردند، از افراط در این امور به صورتی که تبدیل به بیماری وسواس ‏‎ ‎‏شود یازندگی روزمرّه رابه کام انسان تلخ کند و در کوچه و خیابان ‏‎ ‎‏برای او عسر و حرج و مشقّت به وجود آورد، شدیدا‏‎ ‎‏پرهیز و پروا‏‎ ‎‏داشتند و جدّا‏‎ ‎‏نهی می کردند. سیره ایشان، هم در رعایت قواعد بهداشت ‏‎ ‎‏و حفظ الصحّه و مراعاتِ کامل این قواعد در زندگی و لباس پوشیدن و ‏‎ ‎‏آراستگی از یک طرف، و هم در نفی و نهی وسواس و زیاده روی و ‏‎ ‎‏پایبندی به تسامح معقول و مجاز در این موارد از طرف دیگر، برای همه ‏‎ ‎‏متدیّنین و علما‏‎ ‎‏واقعا‏‎ ‎‏الگو و سرمشق است.‏

‏‎