ما به عنوان انجمن اسلامی در مقطعی از مبارزات شعار اتحاد همه نیروها و گروه های مخالف رژیم را سرلوحه فعالیت هایمان قرار داده بودیم. از دیدگاه ما شرایط ایجاب می کرد که مجموعه گروه ها در یک جهت متشکل بشوند و آن افشای فساد خاندان پهلوی و روشن کردن مردم و در مرحله بعد فعالیت در جهت شکستن دیوار ترس مردم بود که حمایت از فعالیت های مسلحانه در این مقطع مورد ارزیابی قرار می گیرد، البته ما ضمن همکاری با سایر گروه ها، هویت اسلامی خودمان را نیز حفظ کرده بودیم.
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 149
پس از جریان تغییر ایدئولوژیک سازمان مجاهدین خلق و خسارت فراوانی که از ناحیه مارکسیست ها و عناصر چپ به هویت اسلامی مبارزه وارد شده بود، لازم بود در همکاری و شعار اتحاد با گروه های سیاسی بخصوص گروه های چپ دقت بیشتر و تجدیدنظر صورت گیرد. البته در انجمن اسلامی کماکان افرادی معتقد بودند که همچنان به همکاری ادامه دهیم، اما عده ای از جمله خود من اعتقاد داشتیم باید مسیر خودمان را ـ هر چند هم باعث کاهش نیرو و توانمان گردد ـ از چپی ها جدا کنیم و هرچه بیشتر در جهت ارتقاء فکری و اسلامی اعضاء تلاش نماییم. زیرا پیداست که هرچه جلوتر می رویم وجوه اشتراک ما با گروه های چپ کمتر می شود، پس چه بهتر که از اکنون صف خودمان را از صف آنها متمایز و جدا کنیم.
در پاییز سال 56 من به عراق رفتم و خدمت امام رسیدم تا برای استقلال فعالیت ها و مبارزه از امام تاییدیه ای بگیرم. من معتقد بودم حتی ما باید صف خودمان را از صف گروه هایی مثل جبهه ملی که راهکارهایشان را از اسلام نمی گیرند، جدا کنیم، منتها در بین اعضای انجمن، عقاید و نظرات دیگری هم وجود داشت. در همین سفر بود که مصادف با اربعین بود و من به همراه حاج احمد آقا و فاطی خواهرم در کربلا همسفر امام بودیم که سفر شیرینی بود و در جای خودش خاطرات آن سفر را بازگو کرده ام.
در آن سفر من به امام شرایط خارج از کشور را توضیح دادم و احساس کردم ایشان با من هم عقیده هستند که بچه مسلمان ها ضمن عدم مخالفت و کارشکنی علیه دسته جات دیگر، باید همکاری هایشان را با آنها محدود کنند و بیشتر به انسجام درونی و ارتقاء بینش عقیدتی و ایدئولوژیک خودشان بپردازند. من از ایشان تقاضا کردم چون به زودی کنگره سالآنه انجمن های اسلامی در پیش است ـ و هر سال برای کنگره پیام می فرستادند ـ در پیامشان این مسئله را قید کنند که ما به عنوان یک دستورالعمل اجرایی سرلوحه فعالیت هایمان قرار دهیم. این پیام که حاوی نکات بدیعی از طرف امام خطاب به اتحادیه انجمن های اسلامی بود در تاریخ 24 بهمن 1356 صادر شد که حاوی 12 بند بود و به پیام 12 ماده ای معروف شد.
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 150
بسم الله الرحمن الرحیم
اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان در اروپا ـ ایدهم الله تعالی
مرقوم محترم ضمیمه گزارشات جلسه سال گذشته و تصمیمات سال آینده واصل و موجب تقدیر گردید. در این سال که در عین خونین بودن و مواجه شدن ملت ایران با سخت ترین وحشیگری های قرون وسطایی رژیم منحط پهلوی، نمودهای بارزی از ضعف و سستی پایه های لرزان حکومت طاغوتی به چشم می خورد، به هم پیوستگی قشرهای بیدار ملت و طبقات مختلف از روحانی تا دانشگاهی، از خطیب تا نویسنده، از بازاری تا کارگر و دهقان چنان لرزه بر اندام رژیم افکنده؛ و چنان بر اعصاب شاه خائن فشار آورده و ضربه زده که با حمله های سبعانه به ملتی که سلاحش اسلام و پناهش قرآن مجید و شعارش کلمه توحید است، و به حوزه علمیه قم که دژ محکم وحی و عدالت و ملجامسلمین عدالتخواه است، و به مردم مسلم محترم قم که هماره سرباز فداکار اسلام و پشتیبان مکتب قرآن است، و بالاخره با حمله به فرهنگ نجاتبخش شیعه، خواست به فشار و حمله عصبی تخفیف دهد.
مفتضح ترین حرکات مذبوحانه، بوق های تبلیغاتی و تظاهرات ساختگی است از عده ای سازمانی و نفع طلب؛ و افرادی که مجبور به شرکت شده اند در حالی که در بوق رادیویی به صراحت اعتراف کردند که در تظاهرات شش بهمن بیش از یک ششم از دعوت شده ها شرکت نکردند؛ در صورتی که همه می دانند که این دعوی جز لاف و گزافه گویی نیست و در بین ملت مسلم کسی موافق ندارد و نمی تواند داشته باشد.
جنایتکاری که علیه تمام شعائر مذهبی و اسلامی مبارزه می کند و با همه مظاهر اسلامی مخالف است، نمی تواند در بین مسلمین موافق داشته باشد. جنایتکاری که می گوید مذهب در حکومت من نقشی ندارد، چطور ممکن است موافق داشته باشد؟ شخص منحرف و کهنه پرستی که در سفر اخیرش به هند، زرتشتی ها و گبرها را نوازش و احترام می کند و از آتش پرستان و آتش پرستی تایید می کند، و به خاطر مرام ارتجاعی آن ها تاریخ پر ارزش و مترقی اسلام را تغییر می دهد، چگونه ممکن است موافق داشته باشد؛ جز همان فرقه کهنه پرست؟ اکنون بر شما جوانان روشنفکر و بر تمام طبقات
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 151
ملت است که:
1ـ سرلوحه هدفتان اسلام و احکام عدالت پرور آن باشد؛ و ناچار بدون حکومت اسلامی عدالتخواه، رسیدن به این هدف محال است...
2ـ باید قشرهای غیراسلامی را که عقیده و عملشان برخلاف اسلام است و دارای گرایش به مکتب های دیگرند، هر نوع از آن باشد، به مکتب مترقی عدالت پرور اسلام دعوت کنید و در صورت نپذیرفتن، از آن ها هر نوع که باشد و هر شخصیت که هست تبرّا یا لااقل احتراز کنید...
3ـ باید جوانان روحانی و دانشگاهی قسمتی از وقت را صرف کنند در شناخت اصول اساسی اسلام که در راس آن توحید و عدل و شناخت انبیای بزرگ، پایه گذاران عدالت و آزادی است، از ابراهیم خلیل تا رسول خاتم ـ صلی الله علیه و آله و علیهم اجمعین ـ و در شناخت طرز تفکر آن ها از نقطه اقصای معنویت و توحید تا تنظیم جامعه و نوع حکومت و شرایط امام و اولی الامر و طبقات دیگر، از امرا و ولات و قضات و فرهنگیان که علماء هستند و متصدیان مالیات اسلامی و شرایط آن ها تا برسد به شُرطه و کارمندان شهربانی؛ و ببینند اسلام چه کسانی را برای حکومت و کارمندان آن به رسمیت شناخته و چه کسانی از شغل حکومت و شاخه های آن مطرود است.
4ـ باید شما دانشجویان دانشگاه ها و سایر طبقات روحانی و غیره از دخالت دادن سلیقه و آرای شخصی خود در تفسیر آیات کریمه قرآن مجید و در تاویل احکام اسلام و مدارک آن جداً خودداری کنید، و متلزم به احکام اسلام به همه ابعادش باشید...
5 ـ باید برنامه ها و نشریات همه جناح ها بدون ابهام متکی به اسلام و حکومت اسلامی باشد و در مقدمه، سرنگون کردن طاغوت و شاخ ها و شاخه های آن، که در کشور ما رژیم دست نشانده پهلوی است، و جداً از خواست هایی که لازمه اش تایید رژیم طاغوتی پهلوی است اجتناب کنید...
6ـ باید در هر فرصت در نشریات حزبی و غیرحزبی و در خطابه ها و تظاهرات، اعمال ضد اسلامی و انسانی شاه تذکر داده شود. خصوصاً تغییر تاریخ اسلام که اهانت جبران ناپذیر به شخصیت معظم پیغمبر اکرم (ص) و اسلام و مسلمین و گرایش به
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 152
زرتشتی گری و پشت کردن به اسلام و خداپرستی است...
7 ـ از این که در دستور اتحادیه، به هم پیوستگی همه دانشجویان مسلمان است، در هر نقطه هستند مثل آمریکا و کانادا و هند و فیلیپین و دیگر جاها و می خواهید همه همکار و هم صدا به فعالیت های اسلامی ـ انسانی خود ادامه دهید، تقدیر می کنم و توفیق همه را از خداوند تعالی خواهانم. لازم است پایگاه های اسلامی برای معرفی اسلام و نشر حقایق نجات بخشش در هر نقطه ای از جهان که امکان است برقرار باشد...
8 ـ لازم است فعالیت های اسلامی و نشریات شما در ایران خصوصاً حوزه علمیه زنده قم و دانشگاه های بیدار، نشر و منعکس گردد تا قشر داخل و خارج به پشتیبانی هم دلگرم و با هم، هم صدا شوند و به همکاری با هم برخیزند. و لازم است پایگاه هایی در داخل کشور به هر نحو ممکن و عملی است ایجاد شود برای فعالیت با هدف واحد...
9 ـ باید با کمال هوشیاری و مراقبت، سایر انجمن ها را به مراقبت از راه و روش اعضای انجمن ها و گروه ها [دعوت کنید] که اشخاص مرموز و منحرف، یا محتمل الانحراف در داخل انجمن ها و گروه ها راه نیابند و اگر راه یافتند، آن ها را طرد کنند. لازم است دشمن را سخت مراقب و هوشیار فرض کنید و گمان اهمال و غفلت در او ندهید که در مراقبت سهل انگاری نمایید.
10ـ از اختلافات مطلقاً به طور حتم خودداری کنید که آن چون سرطان ساری و مهلک قشرها را فرا می گیرد و فعالیت ها را فلج می کند و هدف را از یاد می برد؛ و چه بسا که مسیر را عوض و جریان به ضد هدف [مبدّل ] می شود...
11ـ لازم است طبقات محترم روحانی و دانشگاهی، با هم احترام متقابل داشته باشند. جوانان روشنفکر دانشگاه ها به روحانیت و روحانیون احترام بگذارند. خداوند تعالی آن ها را محترم شمرده و اهل بیت وحی، سفارش آن ها را به ملت فرموده اند...
12ـ باید چه طبقه جوان روحانی و چه دانشگاهی، با کمال جدیت به تحصیل علم، هر یک در محیط خود ادامه دهند. این زمزمه بسیار ناراحت کننده که اخیراً بین بعضی جوانان شایع شده که درس خواندن چه فایده ای دارد، مطلبی است انحرافی و مطمئناً یا
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 153
از روی جهالت و بی خبری است و یا با سوءنیت و از القائات طاغوتی شیطانی است که می خواهند طلاب علوم دینی را از علوم اسلامی بازدارند که احکام اسلام به طاق نسیان سپرده شود و محو آثار دیانت به دست خودمان تحقق پیدا کند، و جوانان دانشگاهی ما را انگل و متکی به قشرهای استعماری بار بیاورند که همه کس چون همه چیز وارداتی باشد...
به این ترتیب از حدود یک سال قبل از پیروزی انقلاب و حتی مدتی پیش از آن، ما به خاطر شرایط سیاسی و رهنمودهای امام دیگر هیچگونه همکاری مبارزاتی با گروه های چپ نداشتیم.
البته در این مقطع انجمن های اسلامی صاحب قدرت و نفوذ و اعتبار کافی هم در اروپا و آمریکا هم در خاورمیانه و هم در جنوب شرقی آسیا شده بودند. واحدهای انجمن اسلامی دانشجویان در شهرهای زیادی تاسیس شده بود. اتحادیه انجمن های اسلامی در اروپا و آمریکا از کنگره ششم و هفتم با هم متحد شده بودند و نشریات، خط مشی و برنامه هایشان یکی شده بود. در سال 1355 و 1356 من دو سفر به هند و فیلیپین کردم. پیش از این انجمن اسلامی دانشجویان در شبه قاره هند تشکیل شده بود و دارای اساسنامه بودند.
در سال 56 به اتفاق سید احمد آقا و فاطی و حسن که از ایران به لبنان آمده بودند، به نجف رفتیم. دیروقت بود که رسیدیم من گفتم خجالت می کشم این موقع شب به منزل آقا بیایم، اجازه بدهید به منزل خاله ام (منزل آقای صدر) بروم، فاطی گفت نه، برویم آقا هم خوشحال می شوند. به هر حال آن شب ما رفتیم منزل امام، ایشان ظاهراً بیدار بودند، بعد که رفتیم داخل آمدند و نیم ساعتی نشستند پیش ما که محیط بسیار گرم و صمیمانه ای بود، بعد هم که خواستند برای اقامه نماز شب بروند، رو کردند به فاطی و گفتند: برادرت را بردار و برو اتاق بالا که کولر هم دارد، آنجا برای ایشان خانم جا را آماده کرده اند، خودت هم سرکشی کن که راحت باشند. من چند روزی در آنجا
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 154
بودم، قبل از ظهرها معمولاً حدود یک ساعت امام می آمدند اتاق بالا و می نشستیم و صحبت می کردیم. من گزارشات اروپا را می دادم و مطالب ایشان را ضبط می کردم. سعی می کردم بیشترین اطلاعات را در کمترین زمان به ایشان بدهم و بعد هم خواسته هایمان را مطرح کنم و ببینم جهت گیری های ما در انجمن اسلامی مورد تایید ایشان هست یا نه. روز سوم قبل از اینکه امام بالا بیایند من سیگار می کشیدم و یک زیر سیگاری را کنار گذاشته بودم، احمد آقا هم گاهی سیگار می کشید، بوی سیگار در فضای اتاق پیچیده بود. موقع صحبت من سید احمد آقا بلند شد و رفت یک زیرسیگاری تمیز آورد و گذاشت جلوی من. خوب با وجود میل شدیدی که داشتم نتوانستم جلوی امام سیگار بکشم. بعد که امام رفتند حاج احمد آقا آمد بالا گفت: آقا می گویند وقتی آقا صادق دارد حرف می زند باید دوید تا به حرف های او رسید! یعنی همین طور مسلسل وار حرف می زند. معلوم شد سیداحمد آقا که زیرسیگاری را آورده بود می خواسته من چند دقیقه ای سکوت بکنم که تسلسل حرف من شکسته شود!
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 155