گفتگو با امام درباره مهندس بازرگان و دکتر سنجابی

‏‏من علی رغم اینکه به نهضت آزادی سمپاتی داشتم اما خیلی راحت درباره آن اظهارنظر ‏‎ ‎‏می کردم. در نجف با امام دیدار داشتم، در دیداری که نیمه دوم سال 57 بود، بحث ‏‎ ‎‏کشیده شد به مسائل ایران. من در آنجا گفتم دوستان ما در خارج از کشور، حتی آنهایی ‏‎ ‎‏که با نهضت آزادی نزدیک هستند از آقای بازرگان گِله مندند و بعضی از اظهارنظرهای ‏‎ ‎‏ایشان را نمی پسندند. امام گفتند مسئله آقای بازرگان را به من محوّل کنید، مبادا در ‏‎ ‎‏انجمن ها توهینی به ایشان بشود. ایشان باید مورد احترام قرار بگیرند و مورد اعتماد ‏‎ ‎‏آقایان باشند و آن گله ها مسئله ای نیست. من از این گفته امام این طور استنباط کردم ‏‎ ‎‏که پاره ای از اظهارات آقای بازرگان بدلیل بعضی اقتضائات می باشد.‏

‏‏بعد ایشان در مورد دکتر سنجابی و عناصر جبهه ملی سوال کردند، ‏‎[1]‎‏ گفتم ما (یعنی ‏‎ ‎‏انجمن های اسلامی دانشجویان) به جبهه ملی اعتقادی نداریم و معتقدیم آقای سنجابی ‏‎ ‎‏نان به نرخ روز می خورد، البته چهره های ملی و مبارز توی آنها هست ولی عنایتی به ‏‎ ‎‏مذهب ندارند.‏

‏‏در این جا لازم می دانم برای وضوح بیش تر تلاش های سیاسی و دانشجویی و خاصه ‏‎ ‎‏تاثیر قیام پانزدهم خرداد در جنبش دانشجویان خارج از کشور، اجمالاً به تاریخچه این ‏‎ ‎‏جنبش و مقاطع ویژه آن جداگانه بپردازم.‏

‎

‏

‎

‎

‏‎ ‎

• .این موضوع احتمالاً پس از آن بود که سنجابی ـ بختیار و فروهر نامه ای خطاب به شاه نوشتند.