این روحانی و طلبه جوان و این شخصیت بارز مذهبی حدوداً سی ساله چه ویژگیهایی داشت؟ اندیشهاش متاثر از چه نوع نگرش به دین، مذهب و مکتب اجتماعی بود؟ رفتار و منش و شیوه تربیتی او چه با خودی و غیرخودی، چه با سنی و شیعی، چه با مسیحی، چه با مارکسیست مدعی، چه با دشمن تشنه به خونش، چه نوع روش، سلوک و منشی بود که تمامی خصومتهای کینهتوزانه و دشمنیهای برشمرده، کارساز واقع نگشت و بزرگان فکر و اندیشه و سیاست و مذهب نه تنها علیه این شخصیت بسیج نشدند بلکه مفتون و مسحور این جوان شیعی ایرانی شدند.
آن چه در پی میآید بیان خاطرات و وقایعی است که به درستی پاسخگوی این پرسش مهم است و چراغی میتواند بود که فروغ آن روشنگر راه و مدار روحانیان جوان و آزاده ما در ایفای وظیفه خطیر آنان در این غوغای فرهنگی و در این زمانه پرآشوب باشد.
امیدوارم این بازگوییها برای علاقمندان و تاریخنگاران و تحلیلگران مسائل اجتماعی بیفایده نباشد. همچنین امیدوارم جوانان مخلص و علاقمند به فعالیتهای اسلامی، سیاسی و اجتماعی به نکات نهفته در آن، خصوصاً آنجا که به روش تربیتی و منش والا و بینش ژرف سیاسی و نگرش دینی امام صدر و روشهای پیامبرگونه آن انسان الهی در برخورد با دوست و دشمن مربوط است، توجه ویژه مبذول دارند.
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 2صفحه 17
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 2صفحه 18