اعتصاب غذا برای پایان بخشیدن به جنگ داخلی

‏‏* اعتصاب غذای خرداد سال 1354 شمسی امام صدر در مسجد الصفاء بیروت، در‏‎ ‎‏ تاریخ مبارزات روحانیت شیعه، حرکتی بسیار کم‌نظیر بود. چه شد که ایشان به چنین ‏‎ ‎‏اقدامی دست زدند؟‏

‏‏حقیقت آن است که با آغاز جنگ داخلی لبنان در سال 1975 میلادی مصادف با ‏‎ ‎‏فروردین سال 1354 شمسی، تمامی تلاشهای دایی‌جان مصروف پایان دادن به این ‏‎ ‎‏بحران شد. جنگ داخلی لبنان یک فتنه کاملاً اسرائیلی و یکی از اهداف شوم آن، ‏‎ ‎‏جدایی مسلمانان از مسیحیان و نهایتاً تقسیم لبنان بود. طبیعتاً تز گفتگو و همزیستی ‏‎ ‎‏ادیان دایی‌جان، از اساس با افکار طراحان جنگ مغایرت داشت. آنها و خصوصاً ‏‎ ‎‏اسرائیل سعی داشتند جنگ داخلی لبنان را شدت بخشیده و بدان رنگی طایفه‌ای دهند و این چیزی بود که به وضوح در حال وقوع بود. سوءنیت راست‌گرایان افراطی مسیحی ‏‎ ‎‏که فالانژیست نامیده می‌شدند، و اشتباهات و کوتاه‌بینی‌های فاجعه‌بار احزاب دست ‏‎ ‎‏چپی، رفته رفته به جنگ داخلی لبنان رنگ مذهبی و طایفه‌ای داده بود که با تحریک ‏‎ ‎‏پیوسته احساسات مذهبی مسیحیان و مسلمانان، روز به روز بر شدت آن افزوده می‌شد. اعتصاب غذای دایی‌جان در مسجد الصفای بیروت برای خنثی کردن چنین توطئه‌ای بود. ایشان می‌خواست جنگ داخلی لبنان را متوقف و از تقسیم این کشور جلوگیری کند. از آنجایی که هفته‌ها تلاش ایشان و دیگر دلسوزان برای توقف جنگ با موفقیت ‏‎ ‎
‏‎

‏‏اجازه دهید بقیه ماجرا را از زبان امام صدر به نقل از روزنامه‌های الانوار و النهار ‏‎ ‎‏برایتان بگویم:‏

‏‏«علی‌رغم تمام تلاشهای من، هنوز بمباران متوقف و آرامش برقرار نشده و ‏‎ ‎‏شرایط روزبروز بدتر می‌شود. بنابراین ساعت 2 بعد از ظهر تصمیم گرفتم که ‏‎ ‎‏اعتصاب غذا کنم و روزه بگیرم. اعلام کردم توشه من کتاب خدا و چند جرعه ‏‎ ‎‏آب است. اینجا می‌مانم تا فیض شهادت نصیبم شود یا تا زمانی که کشور به حالت قبلی خود برگردد. با مادر، همسر و فرزندان خود خداحافظی کرده‌ام. به اینجا آمده‌ام تا نماز بخوانم و دعا کنم خدا این کشور را نجات دهد. من با اعتصاب غذای خود می‌خواهم ثابت کنم که در لبنان سلاح دیگری غیر از سلاح تخریب و خونریزی وجود دارد.»‏

‏‏سپس امام موسی صدر بیانیه اعلام اعتصاب غذا را صادر می‌کنند. اجازه دهید ‏‎ ‎‏قسمتهایی از این بیانیه را برایتان نقل کنم:‏

‏‏«... متاسفانه در لبنان سیاست دیگر وسیله نیست بلکه تبدیل به هدف شده است، افراد، جماعتها، احزاب و شخصیتها بدان وسیله زندگی خود را ‏‎ ‎‏می‌گذرانند...‏

‏‏برادران هموطن، من دیگر چیزی جز جان خود ندارم که عرضه کنم و آن را ‏‎ ‎‏نیز به عنوان قربانی برای وطن تقدیم می‌کنم...»‏

‏‏شدت ناراحتی و اضطراب دایی‌جان برای لبنان و مردم لبنان در تک‌تک کلمات موج می‌زند.‏

‏‏* انعکاس اعتصاب امام صدر در میان مردم و جامعه لبنان چگونه بود؟‏

‏‏من اگرچه متاسفانه آن ایام در لبنان نبودم و خود از نزدیک جریان را مشاهده ‏‎ ‎
‏‎

‏‎