بی ‌توجهی رهبران و اعضای کنفدراسیون به مسائل اقتصادی و اجتماعی کشور

‏‏از مباحث اصولی در مورد مسائل داخل کشور، مشکلات اجتماعی و آرمانی و علمی و ‏‎ ‎‏آموزشی و اقتصادی و نیز پرداختن به مطالب زیربنایی که می توانست ارتقای سطح فکر ‏‎ ‎‏و اندیشه و قدرت خلاقه اعضاء را به دنبال داشته باشد، خبری نبود. همین امر سبب ‏‎ ‎‏می شد تا رهبران کنفدراسیون با بهره گیری از احساسات پرشور جوانان، آنان را به ‏‎ ‎‏اعتراضات و اعتصابات و تظاهرات بکشانند و آنان که کمتر به شعور بالای سیاسی ‏‎ ‎‏دست یافته بودند و اکثر اوقات خود را صرف مبارزه علیه رژیم شاه کرده بودند و به ‏‎ ‎‏همین دلیل توفیق چندانی هم در امور تحصیلی نداشتند، در همانجا ماندگار شده و از ‏‎ ‎‏خدمت به میهن محروم شده اند. کم نبودند افرادی که روزگاری از مبارزان «شجاع» و ‏‎ ‎‏اعتصاب کنندگان «نترس و جسور» به شمار می آمدند و امروز به رانندگی تاکسی در ‏‎ ‎‏شهرهای آلمان برای گذران زندگی خود و خانواده آلمانی، یا آلمانی شده خود اشتغال ‏‎ ‎‏دارند.‏

‏‏و نیز آنان که با گرایشات چپ و اعتقاد افراطی به اندیشه های کمونیستی، و ‏‎ ‎‏روش های مائوئیستی در ردیف کارداران اصلی و گردانندگان فعال کنفدراسیون بودند، ‏‎ ‎‏در رژیم گذشته از ترس ساواک رنج اقامت در غرب را پذیرا شدند و گروهی نیز بعد ‏‎ ‎‏از انقلاب به دلیل ناهمخوانی حوادث و جریانات انقلاب اسلامی با آرمان ها و ‏‎ ‎‏عقایدشان، دوباره ترک وطن کردند و اینک در همان کشورهای غربی روزگار ‏‎ ‎‏می گذرانند.‏

‏‎