تقسیم کنفدراسیون به سه گروه سیاسی

‏‏«از آنجا که در این کنگره نیز انتخاب هیات دبیران امکان پذیر نشد، شورای عالی، سه ‏‎ ‎‏تن از اعضاء را به طور موقت برای «سرپرستی امور» انتخاب کرد. اما در حقیقت ‏‎ ‎‏کنفدراسیون به سه گروه بندی جدا از هم منشعب شده بود.‏

‏‏ائتلاف گروه های جبهه ملی و کادرهای پیشین... که خود را «خط رزمنده» ‏‎ ‎‏می نامیدند. سازمان توده انقلابی و توفان مدتی با یکدیگر همکاری کردند، اما دیری ‏‎ ‎‏نگذشت که هر یک از آنان به اعلام موجودیت یک کنفدراسیون خاص خود از یکدیگر ‏‎ ‎‏جدا شدند. تشکیلاتی که از سازمان انقلابی هواداری می کرد خود را «کنفدراسیون ‏‎ ‎‏دانشجویان ایرانی» نامید (و این بدین معنا بود که سازمان یاد شده خود را اتحادیه ملی ‏‎ ‎‏همه دانشجویان ایرانی نمی داند). گروه سوم که توسط سازمان انقلابیون کمونیست ‏‎ ‎‏رهبری می شد، اکنون می توانست به طور مستقل بر سازمان دانشجویان ایرانی در آمریکا ‏‎ ‎‏تسلط داشته باشد. اما سازمان آمریکا نیز به دنبال کنفدراسیون در بیست و سومین کنگره خود در شیکاگو ـ ماه اوت 1975 ـ منشعب شد. در سال بعد ـ 1976 ـ سازمان ‏‎ ‎‏انقلابیون کمونیست به گروه پویا پیوست و اتحاد کمونیست های ایران را تشکیل داد. ‏‎ ‎‏این سازمان همراه با هواداران «اتحاد مبارزه برای تشکیل حزب طبقه کارگر» اقدام به ‏‎ ‎
‏‎

‏‏و این همه در حالی صورت می گرفت که مبارزات ملت ایران با الهام از نظریات و ‏‎ ‎‏راهبری امام وارد مرحله تعیین‌کننده خود شده بود. هرچه بر شدت اقدامات و تظاهرات ‏‎ ‎‏دانشگاهیان و مردم و روحانیت افزوده می شد، بیگانگی سازمان های سیاسی و چپگرای ‏‎ ‎‏خارج از کشور با ملت و انقلاب بیشتر رخ می نمود. و سرانجام به دلیل فقدان پایگاه ‏‎ ‎‏اجتماعی و مردمی، هر یک از گوشه ای فرا رفتند.‏

‏‎

• . همان، 371.