فاجعه سینما رکس آبادان کمر رژیم را شکست

‏‏فاجعه سینما رکس آبادان دنیا را تکان داد. عصر همان روز مهدی نواب از بنیانگذاران ‏‎ ‎‏اتحادیه به من تلفن کرد و خبر جنایت را اعلام کرد. من که در آن زمان مسوول روابط ‏‎ ‎‏خارجی اتحادیه بودم، جلسه اضطراری مسوولان اتحادیه را خواستار شدم. در پی ‏‎ ‎‏تشکیل جلسه، برنامه های افشاگرانه اتحادیه را تنظیم کردیم و با تهیه اعلامیه ها و شرح ‏‎ ‎‏گزارش واقعه دلگداز از کلیه واحدها خواسته شد در مناطق چهارگانه شمال، غرب، ‏‎ ‎‏جنوب آلمان و انگلستان، واحدهای فعال در اتریش، فرانسه، انگلیس و اسکاندیناوی ‏‎ ‎‏گرد هم آیند و با برگزاری جلسه عمومی و دعوت از ایرانیان و خارجی ها، اعماق ‏‎ ‎‏جنایت را با نمایش فیلم و عکس که در اختیار آنان قرار خواهد گرفت در معرض ‏‎ ‎‏افکار عمومی قرار دهند. این جلسات که در اغلب مناطق با شرکت کثیری از هواداران ‏‎ ‎‏کنفدراسیون برگزار شد، بازتاب عظیمی در مطبوعات اروپا داشت. اعلامیه امام مورخ ‏‎ ‎‏31 مرداد 56 هم در این زمینه به دست ما رسید و به زبانهای فارسی، آلمانی، فرانسه و ‏‎ ‎‏انگلیسی منتشر گردید. تلاش های رژیم برای منتسب کردن این جنایت به مزدوران ‏‎ ‎‏خارجی و کمونیست ها هیچگونه اثری نداشت.‏

‏‏ابعاد این جنایت در واقع کمر رژیم را شکست. کارمندان و ماموران سفارت ایران ‏‎ ‎‏هم رفته رفته در بعضی جلسات حضور پیدا می کردند و آثار انزجار در سیمای آنان ‏‎ ‎
‏‎

‏‏قبل از این هم در ایران در جلوی منزل افراد مختلفی از سرشناسان اپوزیسیون نظیر ‏‎ ‎‏مرحوم فروهر، بمب هایی منفجر شده بود و برخی هم مستقیم یا غیر مستقیم به قتل ‏‎ ‎‏تهدید شده بودند. رژیم با این عمل خود انحراف افکار عمومی و ترس و ایجاد رخوت ‏‎ ‎‏در مبارزین را هدف قرار داده بود. زد و خوردهایی هم که در نقاط مختلف کشور ‏‎ ‎‏توسط ایادی رژیم صورت گرفته بود، نظیر هجوم به جمعی از دانشجویان که معمولاً در ‏‎ ‎‏کوهستان های شمال تهران به کوه نوردی رفته و اجتماعات اعتراض آمیزی را ترتیب ‏‎ ‎‏می دادند یا هجوم به اجتماع کنندگان در باغ کرج که شرح آن در صفحات پیشین رفت، ‏‎ ‎‏پرده از یک سلسله برنامه هایی بر می داشت که رژیم وامانده و سرگشته از سرعت ‏‎ ‎‏گسترش مبارزات در داخل و خارج، برای خاموش کردن صدای مردم ترتیب داده بود. ‏‎ ‎‏هر کدام از این توطئه ها که اجرا می شد و بلافاصله با هوشیاری مردم، تبعات منفی آن ‏‎ ‎‏به خود رژیم و عمال آن باز می گشت، موجب رسوایی بیشتر شده و خصوصاً ‏‎ ‎‏روزنامه نگاران خارجی را به نقل اخبار مربوطه، هر چه بیشتر ترغیب می کرد.‏

‏‎