شرح «اللهم انی أسئلک بما تجیبنی به...»

‏‏اللهم انّی اسئلک بما تجیبنی به حین اسئلک فاجبنی یا الله‏

‏‏پروردگارا، از تو درخواست می‌کنم به آنچه که هر گاه از تو به آن طلب کنم اجابتم ‏‎ ‎‏می‌کنی، پس ای خدا، اجابتم کن.‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏از آن‌جا که اسماء الهی از مظاهر اسم اعظم‌اند که محیط بر آن‌هاست و همه آن‌ها را به نحو ‏‎ ‎‏وحدت و بساطت در بر می‌گیرد و حاکم بر آن‌هاست و بر همه آن‌ها غلبه و سلطنت دارد، ‏‎ ‎‏پس اگر این مطلب بر قلب رهروی که به مقام اسم اعظم فعلی متحقق شده روشن شود، ‏‎ ‎‏می‌بیند که در واقع اجابت‌کننده او در ابتدا مظاهر اسم اعظم و در آخر سلوک خود اسم ‏‎ ‎‏اعظم بوده است. پس می‌گوید: «‏‏اللهم انّی اسئلک بما تجیبنی به حین اسئلک‏‏». و منظور ‏‎ ‎‏اسماء الهی است که همگی به اسم اعظم باز می‌گردند. از این رو، بعد از آن می‌گوید: ‏‎ ‎‏«‏‏فاجبنی یا الله‏‏».‏

‏‏بنابراین، او اجابت را از اسم خدای بزرگ می‌طلبد، زیرا اسم اعظم است که اجابت‌کننده ‏‎ ‎‏و نگاهدار مراتب و پرورش دهنده اوست و از دستبرد راهزنان و وسوسه کنندگان ‏‎ ‎‏جلوگیری می‌کند. ‏

‏‏این نوع طلب اجابت چون اشاره به اسم اعظم الهی دارد که بر همه نام‌ها احاطه دارد و ‏‎ ‎‏او اجابت‌کننده در اول و آخر و ظاهر و باطن است، لذا دعا‌کننده کلام خود را با یاد او ‏‎ ‎‏شروع کرده و می‌گوید: ‏‏اللهم‏‏ و به همین نیز پایان داده و می‌گوید: «‏‏یا الله‏‏».‏

‏‏ این پایان آنچه ما در شرح این دعا می‌خواستیم بود. والحمدلله اولا و آخرا وظاهرا و ‏‎ ‎‏باطنا وصلی الله علی محمد وآله الطاهرین.‏

‎