سنت شکنی امام

‏‏از مسایلی که امام در نجف با آن مبارزه می کرد سنت های غلط بود. او به قول معروف ‏‎ ‎‏سنت شکنی کرد. در نجف رسم بود که وقتی یکی از مراجع یا علمای بزرگ از دنیا‏‎ ‎‏می رفت دیگر مراجع به نوبت برای او مجلس ختم می گرفتند و از بلندگوی صحن ‏‎ ‎‏اعلان می کردند که مجلس از طرف فلان آیت الله با عناوین و القاب زیاد بر پا می شود و ‏‎ ‎‏هر روز هم بر این عناوین و القاب اضافه می شد. امام این سنت را شکست. بعد از ‏‎ ‎‏فوت مرحوم آیت الله حکیم، مرحوم شیخ نصرالله خلخالی خدمت امام رسید و اصرار ‏‎ ‎‏نمود که از طرف امام مجلس ختم گرفته شود، امام اول فرمود: لازم نیست. مرحوم ‏‎ ‎‏خلخالی اصرار کرد این بار امام فرمود: به شرط این که از گفتن عناوین و القاب ‏‎ ‎‏خودداری شود.‏

‏‏سپس اعلامیه نوشته شده و به اطلاع امام رسید که فقط نوشته شده بود: «مجلس ‏‎ ‎‏از طرف سماحه آیت الله خمینی برگزار می گردد.» وقتی این اعلامیه را به شیخ احمد ‏‎ ‎‏هندی دادند تا از بلندگو اعلان کند، متن آن را مطالعه کرد بعد آن را بوسید و بر ‏‎ ‎
‏‎

‏‏وقتی مجلس برگزار می شد امام معمولا تشریف می آورد و سپس بعد از خواندن ‏‎ ‎‏فاتحه و یک جزء ‏‏قرآن‏‏ تشریف می برد. در تمام مجالس ختم چنین بود. در مجلس ختم ‏‎ ‎‏آیت الله حکیم، استاندار کربلا و نجف و تعداد زیادی از مسوولین رژیم بعث وارد ‏‎ ‎‏مسجد هندی شدند. جمعیت موج می زد، کنار در، همه علما و فضلا ردیف نشسته ‏‎ ‎‏بودند. امام هم تقریبا در وسط قرار گرفته بود. وقتی این ها آمدند همه علما جلوی پای ‏‎ ‎‏آن ها بلند شدند، تنها کسی که از سر جای خود تکان نخورد امام بود اما اگر یک طلبه ‏‎ ‎‏فاضل و با تقوا می آمد تمام قامت بلند می شد. ولی در مقابل سردمداران حکومت تکان ‏‎ ‎‏نخورد. این ها درس های عملی امام بود که به ما می آموخت چگونه ارزش ها را ارج ‏‎ ‎‏نهیم.‏

‏‎