فصل سوم : خاطرات آیت الله محمد رضا رحمت

مقابله با حکومت بعثی عراق

‏در مساله مبارزه با باطل، همان گونه که امام با حکومت شاهنشاهی ایران مبارزه شدید ‏‎ ‎‏داشت با حکومت بعث عراق هم به همین شکل مواجهه می کرد. این طور نبود که ‏‎ ‎‏بعضی ها فکر می کردند امام آنجا دربست در اختیار حکومت عراق است و در مقابل ‏‎ ‎‏اعمال خلاف آن ها ساکت می باشد. به خاطر دارم وقتی دولت عراق نفت را ملی کرد و ‏‎ ‎‏تبلیغات حکومت عراق زیاد شد، توانستند از بعضی آقایان تاییدیه بگیرند، مثل آیت الله ‏‎ ‎‏خوئی که تلگراف تبریک مفصلی برای حسن البکر مخابره کرد و آیت الله سید ‏‎ ‎‏محمدباقر صدر‏‎[1]‎‏ و... تلگراف تبریک دادند و افرادی رابه عنوان عرض تبریک نزد ‏‎ ‎

خاطرات سال های نجـفج. 2صفحه 47
‏حسن البکر فرستادند که در روزنامه ها منعکس می شد. در آن زمان تنها کسی که ‏‎ ‎‏هیچ گونه عکس العملی نشان نداد، امام بود. بعضی از سردمداران و اعضای شورای ‏‎ ‎‏انقلاب رژیم بعث خدمت امام آمده بودند که از امام هم تاییدیه ای برای ملی کردن نفت ‏‎ ‎‏بگیرند، ولی امام جواب رد داده بود. آن ها از منزل امام به منزل کلیددار نجف رفته و ‏‎ ‎‏مطالبی را علیه امام گفته بودند. وقتی آن ها صحبت هایشان را بیان می کنند، آقای سید ‏‎ ‎‏جمال که در آنجا حضور داشته خطاب به آن ها می گوید: شما طرفتان را نشناخته اید. ‏‎ ‎‏وی آدمی است که به شاه و دار و دسته اش باج نداده و امریکا هم در مقابله با او ‏‎ ‎‏درمانده است، شما از او توقع باج گیری نداشته باشید.‏

خاطرات سال های نجـفج. 2صفحه 48

  • . سید محمدباقر صدر در 25 ذیقعده 1335 ﻫ .ق در شهر مقدس کاظمین دیده به جهان گشود. پدرانش همه از  علمای دینی بودند. در 5 سالگی به مدرسه رفت و تا 11 سالگی دوره ابتدایی را به اتمام رساند، سپس به  تحصیلات علوم دینی روی آورد. در سال 1356 به نجف رفت و علوم مختلف حوزوی را فرا خواند.  در 20 سالگی با تدریس کتاب کفایة الاصول تعلیم و تربیت طلاب جوان را آغاز کرد. از 25 سالگی به تدریس  خارج اصول و از 28 سالگی به تدریس دوره خارج فقه پرداخت. دوران مرجعیت آیت الله سید محمدباقر صدر  س از وفات آیت الله حکیم (1390) آغاز شد. وی پیوستن به حزب بعث و همکاری با آن را تحریم کرد. در  آستانه انقلاب اسلامی آیت الله صدر از حامیان صادق انقلاب اسلامی بود. مزدوران بعثی آیت الله صدر و  خواهرش ـ بنت الهدی صدر ـ را در روز سه شنبه 23 جمادی الاول 1400 (19 فروردین 1359) زیر شکنجه به  شهادت رساندند.