انسان آنچه را درباره حضرت امیر علیه السلام در روایات و زیارات می خواند در می یابد که وی جامع اضداد بوده است. چون آن حضرت با همه دلاوری، شهامت و شجاعت در مقابل دشمن، وقتی در برابر فرزندان یتیم قرار می گرفت آن قدر مهربان و متواضع بود که کسی باور نمی کرد این فرد همان علی «کرار» است. امام هم از آن حضرت پیروی می کرد و چنین حالتی داشت که در مقابل امریکا و دشمنان کسی از امام عصبانی تر و خشن تر پیدا نمی شد و یکبار کوتاه نمی آمد، ولی در عین حال وقتی به
خاطرات سال های نجـفج. 2صفحه 55
بچه های کوچک و افراد کم توان می رسید به قدری مهربان و متواضع بود که انسان تعجب می کرد. این حالت های عجیبی بود که در امام می دیدیم. روایتی هست که می گویند زمانی می رسد که انسان ها به گونه ای زندگی می کنند که هر چه به آن ها نزدیکتر می شوی دلت می خواهد از آنان دورتر باشی. ولی امام این چنین نبود. انسان هر چه به او نزدیکتر می شد باز هم می خواست نزدیکتر شود. در عین حال که سختگیر و مواظب بود خیلی مهربان و متواضع بود و ما که سال ها در خدمت وی بودیم بعد از انقلاب حاضر نبودیم یکی دو هفته بگذرد و امام را نبینیم و اگر این حالت پیش می آمد خیلی ناراحت و دلگیر می شدیم.
خاطرات سال های نجـفج. 2صفحه 56