امام به قدری ابهت داشت که نمی شد در چشمان وی نگاه کرد و این یکی از خصوصیات ایشان بود. حتی آقایانی که در راس امور بودند وقتی با امام مواجه می شدند چشمانشان را پایین می انداختند. در سال های 41 و 42 که آقای سید عبدالکریم هاشمی نژاد خدمت امام رفته بود تا گزارش مشهد را در قم عرض کند آقایی که با وی بود نقل می کرد: وقتی از خدمت امام بیرون آمدیم
خاطرات سال های نجـفج. 2صفحه 57
دیدم که هاشمی نژاد خیس عرق شده است چون در مقابل آن ابهت و عظمت قرار گرفته بود.
در عین حال خدا می داند که چقدر مهربان بودند، همه بندگان خدا را دوست می داشت چون همه مخلوقات خداوند، محبوب او بودند.
خاطرات سال های نجـفج. 2صفحه 58