رایزنی های قبل از هجرت امام

‏‏چند شب بعد یکی از رفقا به منزل ما تشریف آورد و گفت: فلانی ساعت یازده شب ‏‎ ‎‏در منزل آقای فردوسی پور جلسه است، به آنجا بیایید. من هم رفتم. گفتند: امام اعلام ‏‎ ‎‏کرده که می خواهد هجرت کنند. حالا بحث این است که چگونه هجرت کنند و به کجا‏‎ ‎‏بروند. آن زمان یک دعوتنامه از الجزایر برای امام آمده بود و یک دعوتنامه هم از لبنان ‏‎ ‎‏که آقای آیت الله دکتر محمد صادقی تهرانی و تعداد زیادی از افراد تلگراف زده و از ‏‎ ‎‏امام تقاضا کرده بودند که به لبنان تشریف ببرند. در جلسه صحبت های زیادی شد که ‏‎ ‎‏ایشان کجا بروند بهتر است و به چه ترتیب بروند؟ ما الجزایر را صلاح نمی دانستیم ‏‎ ‎‏چون معتقد بودیم که الجزایر دربست در اختیار امریکا است و نفسی از آنجا در نمی آید ‏‎ ‎‏و به هیچ عنوان اخباری از این کشور به خارج منعکس نمی شود، وضع لبنان هم که ‏‎ ‎‏نامساعد بود. صحبت از رفتن به سوریه هم مطرح بود که این کشور هم اشکالاتی ‏‎ ‎‏داشت و رفتن به آنجا را هم صلاح ندانستند. در نتیجه قرار بر این شد که به صورت ‏‎ ‎‏موقت به کویت تشریف ببرد و از کویت به هر کشوری که می خواهند هجرت نمایند. ‏‎ ‎‏پس از گفتگوهای مختلف برادران مسافرت هوایی به کویت را صلاح ندانستند. همه ‏‎ ‎‏دوستان می گفتند: هیچ کس خبر ندارد که این ها چه توطئه ای در سر دارند ممکن است ‏‎ ‎
‏‎