امام و تیمور بختیار

‏‏زمانی که حزب بعث قدرت را در عراق به دست گرفت، تیمور بختیار رئیس ساواک ‏‎ ‎‏ایران را که با شاه اختلاف پیدا کرده و با ثریا برای براندازی حکومت او همدست شده ‏‎ ‎‏بود‏‎[1]‎‏ با کمک انگلستان در عراق آورد. حزب بعث علی‌رغم شعارهای سوسیالیستی از ‏‎ ‎‏تیمور بختیار برای ایجاد و سازماندهی سازمان امنیت عراق استفاده کرد و ایشان ‏‎ ‎‏توانست در مدت کوتاهی یک سازمان جهنمی در آن کشور ایجاد نماید.‏

‏
‏‎

‏‏در این‏‏‌‏‏جا لازم می‏‏‌‏‏دانم که داستان آشنایی خودم را با تیمور بختیار بازگو کنم و این ‏‎ ‎‏ماجرا توجه ویژه ایشان را به امام و نزدیکانش به خوبی نشان می‏‏‌‏‏دهد. این آشنایی در ‏‎ ‎‏جریان درگیری ما با سفارت ایران پیش آمد. در آن زمان من دارای گذرنامه و ویزا‏‎ ‎‏بودم، اما 12ـ10 نفر از دوستان گذرنامه و آقامه نداشتند. من به همراه این دوستان برای ‏‎ ‎‏درگیری با سفارت مساله گرفتن گذرنامه را دست‌آویز قرار دادیم و به این وسیله ‏‎ ‎‏می‏‏‌‏‏خواستیم خبر درگیری در رادیو میهن‌پرستان و رادیو بغداد منعکس شود، تا جریانی ‏‎ ‎‏در جامعه به وجود آید. دوستان همراه در این ماجرا تا آنجایی که ذهنم یاری می‏‏‌‏‏کند، ‏‎ ‎‏عبارت بودند از: آقایان سید حمید زیارتی ‏‎]‎‏روحانی‏‎[‎‏، سید محمدرضا برقعی، سیدباقر ‏‎ ‎‏موسوی، بنکدار، سید محمد سجادی، محمدحسین شریعتی، ‏‎]‎‏شیخ محمد‏‎[‎‏ طاووسی، ‏‎ ‎‎]‎‏محمدرضا‏‎[‎‏ رحمت و ‏‎]‎‏محمدحسین‏‎[‎‏املایی که با هم به سفارت ایران در بغداد رفتیم ‏‎ ‎‏و تقاضای گذرنامه کردیم. کارمندان سفارت گفتند که کاردار در سفارت نیست ‏‎ ‎‏در حالی که دروغ می‏‏‌‏‏گفتند و در پی طرح نقشه‏‏‌‏‏ای برای دستگیری ما به عنوان خرابکار ‏‎ ‎
‏‎

‏‏سعدون حمادی با شنیدن حرف‏‏‌‏‏های من بسیار تعجب کرد و سریعا به داخل ‏‎ ‎‏برگشت و از آن لحظه وضع ما تغییر نمود. البته همزمان با این اتفاق امام از ماجرا‏‎ ‎‏خبردار شده و آقای دعایی را به همراه آقای شیخ نصرالله خلخالی به آنجا می‏‏‌‏‏فرستند. ‏‎ ‎‏با آمدن آقایان ما را از بازداشتگاه عمومی به مکان آبرومندی منتقل کردند. در این لحظه ‏‎ ‎‏سر و کله ماموران امنیتی عراق پیدا شد و معلوم گردید که خبر به تیمور بختیار رسیده ‏‎ ‎‏و ایشان دستور داده‏‏‌‏‏اند تا ما را به همراه پرونده‏‏‌‏‏های تنظیمی به پیش او ببرند. ‏‎ ‎‏به هر صورت ما را به ساختمان 12ـ10 طبقه‏‏‌‏‏ای بردند و در اتاق بزرگی وارد شدیم و ‏‎ ‎‏گفتند که آقای تیمور بختیار به این‏‏‌‏‏جا خواهند آمد. حدود نیم ساعتی در آنجا منتظر ‏‎ ‎‏ماندیم تا این‏‏‌‏‏که ما را به ویلایی در کنار دجله ـ که در سابق ویلای نوری سعید بود ـ ‏‎ ‎‏هدایت کردند و در تالار بزرگی وارد شدیم. ساعت حدود یک بعدازظهر بود و ناهار ‏‎ ‎‏بسیار مفصل و پر تشریفاتی را تهیه کرده بودند.‏

‏‏تیمور بختیار در سر ناهار وارد شد و از ما عذرخواهی نمود. ایشان در همان جا‏‎ ‎‏پرونده‏‏‌‏‏ها را از دو نفر مامور کلانتری که همراه ما بودند، گرفته و پاره کرد. بعدها‏‎ ‎‏فهمیدیم که جریان درگیری و دستگیری ما را آقای دعایی به تیمور بختیار گفته‏‏‌‏‏اند.‏

‏‏در زمان ‏‎]‎‏شبیب‏‎[‎‏ مالکی، استاندار کربلا که شخص خوش اخلاق و علاقمند به امام ‏‎ ‎‏و مخالف با امریکا و شاه بود، ما از نظر چاپ و انتشار اعلامیه‏‏‌‏‏های امام مشکلی ‏‎ ‎
‏‎

‏‏برخورد تیمور بختیار با ما بسیار گرم بود ولی ما می‏‏‌‏‏دانستیم که او آدمی شیطان و ‏‎ ‎‏سیاستمدار است. او در هر ماه شاید دو بار به نجف می‏‏‌‏‏آمد و به منزل تمامی آقایان ‏‎ ‎‏رفت و آمد می‏‏‌‏‏نمود ولی وقتی که در بیت امام می‏‏‌‏‏آمد، او را نمی‏‏‌‏‏پذیرفتند. حتی امام ‏‎ ‎‏دستور داده بود که وقتی ایشان آمدند، دیگران نیز بیرونی را ترک بنمایند. با این حال ‏‎ ‎‏بختیار یکی ـ دو بار در بیرونی بیت امام آمد و اجازه ملاقات نیافت، در نتیجه او ‏‎ ‎‏حاج آقا مصطفی را به بغداد دعوت کرده و به ایشان گفت: اگر آقای خمینی بخواهد با‏‎ ‎‏ما این جور برخورد بکند، ما هم مجبوریم در رفتارمان تجدید نظر بکنیم. ایشان پاسخ ‏‎ ‎‏داده بودند: پدر من کسی نیست که من بتوانم در او نفوذ بکنم، دور و بری‏‏‌‏‏ها نیز بر او ‏‎ ‎‏تاثیری نخواهند داشت.‏

‏‏بعد از این جریان آن‌ها حاج آقا مصطفی را دزدیدند‏‎[3]‎‏ و به مدت 12ـ10 روز‏‏ هیچ‏‏کس ‏‎ ‎‏از ایشان خبر نداشت و امام فرمودند: در این زمینه به هیچ وجه کار نداشته باشید‏‏.‏

‏‏عرض کردم: آقا، ممکن است از بین برده باشند! فرمودند: هیچ عکس‏‏‌‏‏العملی را‏‎ ‎‏از طرف من حق ندارید نشان بدهید.‏

‏‏پس از 12ـ10 روز خود حاج آقا مصطفی تشریف آوردند و هیچ حرفی در مورد ‏‎ ‎
‏‎

‏‏با این سلوک و رفتار امام، حزب بعث نیز به نتیجه رسید که امام هرگز با آن‌ها‏‎ ‎‏سازش نخواهد کرد. برای آن‌ها مسلم شد که حضور آن بزرگوار به ضرر آن‌ها نیز ‏‎ ‎‏می‏‏‌‏‏باشد فلذا در پی از بین بردن ایشان بر آمدند.‏

‏‏پس از ترور تیمور بختیار به وسیله سر دفتر خودش که از سرسپردگان ‏‎ ‎‏محمدرضا شاه بود، در سال 1975 میلادی حزب بعث قرارداد تفاهمی را با شاه در ‏‎ ‎‏الجزایر امضاء کرد. این در حالی بود که هر روز بر نفوذ امام در میان ملل اسلامی ‏‎ ‎‏افزوده می‏‏‌‏‏شد و رهبری آن حضرت مسلم گردید.‏

‏‎

• . همکاری ثریا با تیمور بختیار همین طور نقش بختیار در سازماندهی سازمان امنیت عراق اولین بار است که  مورد اشاره قرار می گیرد و جای تأمل و بررسی دارد.
• . یکی از دوستان می گفت: آقای صدر به همان اندازه که فضل و دانش دارد، به همان اندازه نیز ترس و وحشت  دارد.
• . در دستگیری حاج آقا مصطفی که 12ـ10 روز طول کشید هیچ کس خبر نداشت حتی به امام فشار آوردند که  شما اجازه دهید ما اقدام کنیم. فرمودند: نه، هیچی نگویید. فرمودند: معلوم است می خواهند به من فشار بیاورند  بالاخره معلوم می شود که کجا رفته، چی شده. بالاخره هم رهایش کردند (راوی).