کنگره اندیشه های اخلاقی ـ عرفانی امام خمینی (ره)

در باب هنر معنوی

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

  در باب هنر معنوی

سید کریم خوش نظر

‏ ‏

‏ ‏

‏مقدمه در تبیین (بدون تعریف و تحدید) معنای هنر است و تصویر‏‎ ‎‏هنرمند غیر مصطلح، در یک جمله، توانایی به قوای نفسانی و تعدیل کننده‏‎ ‎‏دو عالم و نشئه وجودی نشئه ظاهره ملکیه دنیویه که انسان است و نشئه‏‎ ‎‏ملکوتیه از عالم دیگر است. سپس مقاله درصدد بیان شروط اصیل هنرمند‏‎ ‎‏معنوی است. در این بخش، حفظ طائرخیال، اولین شرط برای هنرمند‏‎ ‎‏مفروض است؛ چرا که این خیال چونان مرغی است که پرواز بسیار دارد،‏‎ ‎‏به طوری که هر آنی به شاخی می آویزد. راه این تحفظ، به صفای باطن‏‎ ‎‏است و حکمت و شهود از شرائط دیگر آن است که بر اثر تسلط بر قوای‏‎ ‎‏شهویه و آلات التذاذیه که در واقع با نشئه خاکی او عجین است و جدایی از‏‎ ‎‏آن ممکن نیست به دست آید و این به تعلیم نیست. اگر هنرمند به مقام‏‎ ‎‏شهود رسید. اشتیاق به پرواز دارد و از مجلس ظلمانی و غُل و زنجیر‏‎ ‎‏دنیوی دلتنگ است. چاشنی این سیر، توجه به مراتب حق است که هنرمند‏‎ ‎‏با تسلط بر هواهای نفسانی، خود را در این سه مقام  حاضر می داند. معارف‏‎ ‎‏الهیه و اخلاق فاضله و اعمال صالحه. و هنرمندی که در او حق به هیچ یک‏‎ ‎‏از مراتب جلوه نکند، حقیقت هرگز در آثارش منکشف نمی شود هنرمندی‏‎ ‎‏که ولادت ثانویه که ولادت انسانیه است برای او رخ ندهد، چگونه‏‎ ‎‏می تواند مصّور باشد و اثر هنری و آشکارگی حقیقت را در آثارش متجلی‏‎ ‎‏کند. هنرمند معنوی از شنیدن آوای هستی محروم نمی ماند که این، بخش‏‎ ‎

مجموعه آثار کنگره اندیشه های اخلاقی ـ عرفانی امام خمینی (ره) ـ جلد 15چکیده مقالات کنگرهصفحه 309
‏دیگری از مقاله است. ملاکاتی که هنرمند را از غیر آن جدا می کنند، در واقع‏‎ ‎‏این بخش موانع کار اوست. او باید علاقه به حق را بر علایق مادی ترجیح‏‎ ‎‏دهد و از این دام رهایی یابد. این علایق به مصداق «اخلد الی الارض»،‏‎ ‎‏انسان هنرمند را میخکوب کرده، اندیشه و نگاه او را ناقص می کند و مانند‏‎ ‎‏بعضی از حواریّون  حضرت عیسی(ع)، زشتی را رویت می کند. هنرمند‏‎ ‎‏باید غرض ورزی نکند؛ چرا که کوله بار اخلاص به دوش دارد. بخش آخر‏‎ ‎‏در نشئات سه گانه مردمان است. نشئه آخرت که هنرمند به دیده بصیرت به‏‎ ‎‏آن نگاه می کند و با تطهیر قلب و تأویل علوم و دوری از تزلزل و وسوسه‏‎ ‎‏هفت شهر عشق را پشت سر می گذارد و از دو نشئه به برزخ و دنیا، چون‏‎ ‎‏ابزاری استفاده می برد به طوری که جسم او ناکام نماند.  وقتی او به درک‏‎ ‎‏«هو معکم» رسید، انسانی کامل و عارف می شود و در واقع، مرد میدان هنر‏‎ ‎‏و مظهر اسم جامع و مرآت تجلی اسم اعظم می شود.‏

‏ ‏

‎ ‎

مجموعه آثار کنگره اندیشه های اخلاقی ـ عرفانی امام خمینی (ره) ـ جلد 15چکیده مقالات کنگرهصفحه 310