شخصیت و عرفان امام خمینی (ره)

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏  ‏‏شخصیت و عرفان امام خمینی (ره)‏

‏‏محمد اسماعیل زاده‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏این نوشته با بحثی درباره عرفان تصوف در اسلام آغاز می شود و با‏‎ ‎‏تأکید بر سیر عقلی و قلبی آدمی به پایان می رسد. نویسنده در طی مباحث‏‎ ‎‏خود، نخست به سیر تحولات تصوف و عرفان در ایران اشاره می کند و‏‎ ‎‏پس از توضیحی درباره علل و انگیزه های پیدایش و رشد تصوف، آن را به‏‎ ‎‏دو دسته مثبت و منفی تقسیم می کند. او معتقد است تصوف مثبت برآیند‏‎ ‎‏شرایط سخت سیاسی و حاکمیت خلفای سنی مذهب است که شیعیان را‏‎ ‎‏تحت فشار شدید قرار داده و مورد آزار و اذیت قرار می دادند. در این‏‎ ‎‏شرایط، شیعیان انزوا طلبی و اکتفا به خانقاه ها و زاویه ها را وسیله ای برای‏‎ ‎‏حفظ خون و ایمان خویش جست و جو می کردند، اما این جریان به تدریج‏‎ ‎‏از مسیر اصلی خود منحرف گشت و با آمیختن با جریان فکری‏‎ ‎‏فراماسونری به آلترناتوی در مقابل مذهب رسمی درآمد. از نظر نویسنده‏‎ ‎‏شخصیت عرفانی امام خمینی، محصول ریاضتهای نظری و عملی او بود که‏‎ ‎‏در سالیان دراز آنها را متحمل شده و انواع و اقسام مخالفتها را به جان‏‎ ‎‏خریده بود از دیدگاه نویسنده، عرفان مورد نظر امام عرفانی آمیخته با‏‎ ‎‏شریعت بود و از کانال عمل به ظواهر دین و التزام به احکام حاصل‏‎ ‎‏می گشت. بر این اساس امام به سرزنش کنندگان وقعی نمی گذاشت و‏‎ ‎‏دشمنی آنها با عرفان و عرفا را در جهل آنان نسبت به آن می دانست. در‏‎ ‎‏آخرین بخش نوشته، مسأله ولایت و جایگاه آن در عرفان مورد بحث قرار‏‎ ‎‏گرفته و از انسان کامل به عنوان مظهر کامل اسمای الهی یاد شده است.‏

‏‏ ‏

‏‎ ‎

‏‎