از عرفان تا سیاست در آئین و اندیشۀ امام
حمید رضا مظاهری سیف
در دار هستی جز حق تعالی و تجلیات و اسما خداوند چیز دیگری نیست و حقیت یا صورت انسان تجلی جمعی اسماء و بلکه اسم اعظم است. و عالم معرکۀ مبارزۀ جنود عقل و جهل است. در این عرصه، انسان که مخلوق خداوند است باید با تأیید عقل بر جنود جهل در درون و بیرون به مبارزه برخیزد.
مقالۀ حاضر، در دو بخش سامان یافته، در بخش اول نویسنده به بررسی مبانی اندیشۀ عرفانی امام پرداخته و در بخش دوم مبانی اندیشه سیاسی وی را بر می رسد، و می نویسد سالک الی الله دو سیر در پیش رو دارد. یک سیر درونی که امام از آغاز تا پایان حیات معنوی خویش آن را پیموده. دوم سیر بیرونی که از سال 32 تا پایان عمر به مبارزه با جنود شیطان در عالم کبیر پرداخته که انقلاب اسلامی ایران نخستین و نزدیک ترین منزل در این مسیر بود. نویسنده، کرامت انسانی، ظلم ستیزی، شهادت طلبی حکومت الهی و وحدت را از مؤلفه های اندیشه سیاسی امام خمینی بر شمرده است و معتقد است این همان سیاست عرفانی یا سیاست عرفان محور است که همۀ انبیا و اولیا در این مسیر سیر کردند.
مجموعه آثار کنگره اندیشه های اخلاقی ـ عرفانی امام خمینی (ره) ـ جلد 15چکیده مقالات کنگرهصفحه 180