تأملی گذرا بر مقوله عرفان از منظر امام خمینی
مسلم آخوندی
تعریف و نقش آفرینی دعا و نیایش با توجه به جایگاه و منزلت انسان دو محور عمده این مقاله هستند.
به عقیده نویسنده، هموارترین و کوتاه ترین راه برای شناخت تفکر و اندیشه های امام خمینی، شناخت عرفان است، زیرا همه افکار بلند و آرمانهای والای او در عرفان ریشه دارد، چنین به نظر می رسد که حتی مبانی و ذائقه فقهی ایشان در طرح مسائل همچون ولایت مطلقه فقیه از این ساحت نشئت گرفته است: عشق به عبودیت در وجود او دو حقیقتی است منفک ناشدنی، امام عابدی است که به این عبودیت عشق می ورزد. در دیدگاه ا و جلوه معشوق هرگونه بندگی و بردگی و خودبینی و خودکامگی را در وجود نیست و نابود می کند. به نظر امام یک فقیه راستین که ولایتش را بر امت اسلامی ضروری و واجب می شمرد و انسانی است که غیرت محبوب و جلوه، معشوق هر گونه جمال وسوسه انگیزه«من» را در وجود او نابود ساخته و به حقیقت دین و حقیقت انسان واقف است و کلام او، کلام خالق او و ولایت او تجلی ولایت خداوند است.
در عرفان امام، عشق در نهایت بندگی و عبودیت در نهادیت وارستگی، معنا می یابد و عزّت انسان و شرافت مسلمان در این شیفتگی و آراستگی و پیراستگی تحقق پیدا می کند.
مجموعه آثار کنگره اندیشه های اخلاقی ـ عرفانی امام خمینی (ره) ـ جلد 15چکیده مقالات کنگرهصفحه 147