دستور العمل های اخلاقی عرفانی امام خمینی
حجة الاسلام والمسلمین علی غفارزاده
انسان فطرتا عاشق کمال است به همین جهت در تکاپوست تا از بهترین راه ها بهره مند گردد. تجربه اندوزی از سالکان و اصلان به حق و سعادت او را در رسیدن به مقصود مساعدت می کند، بالاخص اگر بر اساس عشق باشد امام خمینی که در یک ملاقات، عاشق استاد خویش مرحوم شاه آبادی می شود از محضر او کسب فیض نموده و کوله بار خود سازی را به دوش می کشد تالیفاتی از امام چون حاشیه بر مصباح الانس و فصوص تحکم و مصباح الهدایه و شرح دعای سحرو....، بیانگر سیراب شدن روح بزرگ او و گویای چشیدن از آب زلال چشمه عرفان اولیای خداست. برای کسی که مومن است چیزی لذت بخش تر از مناجات با خدا نیست. پله اول آشنایی با یک عمل مستمر شبانه روزی است که در زبان دین نماز نامیده شده است «آداب نماز او نمازگزار را کمک می کند و پرواز در ملکوت او را منبسط و به پله هایی می رساند که وجود او را سزاوار درک سرّة الصلواه یا معراج الساکین امام می کند» احادیث باب و نامه های عرفانی امام چراغ راه و شعرهای عرفانی ایشان عصای رفع خستگی است امام حفظ حدود شریعت را در پیمودن این راه شرط می داند و چون رهرو در معرض خطر است از منظر وی علت اصلی خطا در تشخیص و انحراف در مسیر حق، غلبه حجب ظلمات بر نفس انسان است. بهره وری از قرآن، غبارها را پاک می کند، ولی به نص کریمه «لایمسه الاالمطهرون» باید
مجموعه آثار کنگره اندیشه های اخلاقی ـ عرفانی امام خمینی (ره) ـ جلد 15چکیده مقالات کنگرهصفحه 118
ریاضت کشید و به وادی پاکی گرائید. اولین حجاب «خود بزرگ بینی» است اخلاص و عشق به بندگان خدا پوشیدن لباس علم و تقوی انسان را به انقطاع می رساند. آنجا که جز خدا نبیند آنها که توان وصال ندارند حق انکار مقامات ندارند و آنها که دوست دارند به کوی دوست برسند بهترین وقت آن جوانی است و هیچ وقت دیر نیست چرا که نا امیدی ازوساوس شیطانی است سالک همیشه باید خود را در محضر خدا بیند وتلاش کند حّب دنیا را از خود دور کنند.
مجموعه آثار کنگره اندیشه های اخلاقی ـ عرفانی امام خمینی (ره) ـ جلد 15چکیده مقالات کنگرهصفحه 119