نیم نگاهی به وصف عشق در دیوان امام خمینی
دکتر صاحبعلی اکبری
شعر از دیر باز مورد توجه بزرگان و اهل عرفان قرار گرفته، و بهترین ابزار برای بیان عواطف و احساسات بوده است؛ زیرا شعر به عنوان کلامی که در مخاطب تأثیر گذار بوده و احساسات او را بر می انگیخته، درجه اول اهمیت داشته است. امام خمینی نیز، چونان دیگر بزرگان مانند؛ شیخ کلینی،صدوق،مفید و....، با آگاهی از اهمیت شعر،درکنار سایر آثار خودو از زبان شعر استفاده کرده است،و دیوان شعر معظم له خود شاهد بر این مدعی است.
مقاله حاضر: پس از اشاره به برخی از اصطلاحات عرفانی مانند فنا، قبله دل، صفا، تاق ابرو و.... به بررسی واژه «عشق» و کاربردهای عرفانی آن از زبان امام خمینی پرداخته و می نویسد از نگاه امام حقیقت عشق آتشی است که از قلب عاشق طلوع می کند و جزوه آن به سر و علن و باطن و ظاهرش سرایت می کند و همان تجلیات حبی در سر قلب به صورت عشق بازی در ظاهر در می آید.
نویسنده در ادامه برخی از تعبیرات منحصر به امام را درباره «عشق» که در دیوان معظم له به کار رفته مانند:عشق قبله نماست، درد عاشق را عاشق می داند، عاشق غرق در دریای فناست و تبیین و شرح کرده است.
مجموعه آثار کنگره اندیشه های اخلاقی ـ عرفانی امام خمینی (ره) ـ جلد 15چکیده مقالات کنگرهصفحه 103