دعاکلیدگنج مقصود زبان استعداد در دعا از منظر امام خمینی
حجة الاسلام مهدی رضوانی پور
تحلیلی عرفانی و روایی از مفهوم دعا و آثار آن در رفع حجاب های و ظهور استعدادهای آدمی برای دستیابی به کلید گنج مقصود و وصول به کمالات است. از دیدگاه امام خمینی انسان به حکم فطرت کمال جویی خویش و عشق به کمال مطلق همواره در نهان خانه وجودش طالب رسیدن به کمال مطلق و فنا شدن در ذات اوست، ولی به واسطه تعلقات دنیایی و حجاب های ظلمانی و یا حتی نورانی از خواسته درونی خویش غافل است و در تشخیص گرایش فطری خود به خطا می رود.
از نظر ایشان تا آدمی اقدام به رفع این حجاب ها ننماید و زبان حال و قال خود را یکسان و هماهنگ نسازد، دعایش به اجابت نمی رسد و نمی تواند کلید گنج مقصود را به دست آورد.
ایشان تصریح می کنند که اگر دعا کننده باطن خود را منزه سازد و آن با را از آلودگی ها و ملکات پست و تهی نماید، به تدریج دعایش از مرحله قال به مرحله حال و سپس به مقام استعداد می رسد و مورد اجابت قرار می گیرد.
اما امام خمینی معتقدند که در عرصه سلوک و تعالی محبوب ترین دعا و درخواست، درخواست وصول به کمال مطلق و رؤیت جمال دل ربای حضرت حق است و بهترین و مطمئن ترین راه دعا کردن، دعا به زبان اولیای کامل الهی و ائمه اطهار(ع) می باشد.
مجموعه آثار کنگره اندیشه های اخلاقی ـ عرفانی امام خمینی (ره) ـ جلد 15چکیده مقالات کنگرهصفحه 95