عرفان پویا از دیدگاه امام خمینی(ره)
حجة الاسلام والمسلمین دکتر رضا رمضانی
عرفان از زمانی که به عنوان یک روش مطرح شد توجه محققان و اندیشمندان اسلامی، در حوزه عرفان را به خود جلب کرد. در این میان عارف جایگاهی بس وسیع در این عرصه پیدا کرد. حال چنین نگرشی موجب آن شد که عرفان از زوایای مختلف مورد بررسی قرار گیرد. آنچه که جنبه عملی عرفان را بیشتر وانمود می کند شناخت ابعاد عرفانی عارفان است. برای این منظور مقاله درصدد است به بعضی از ابعاد عرفانی حضرت امام که عارف وارسته بود بپردازد.
نویسنده، ضمن ارائه تعریفهای متعددی از عرفان از دیدگاه عرفا به تعریف عرفان از دیدگاه حضرت امام(ره) می پردازد که ایشان معتقد است عرفان عبارت است از معرفت خدا و شئون ذاتی و تجلیات آسمانی و افعالی او در حضرت علمیه و غیبیه با یک نوع مشاهده حضوری. و نیز علم حضوری داشتن به کیفیت صفاتی و مراودات و نتایج الهی در حضرات اسمائی و اعیانی.
بنابراین، راه وصول منحصر به معرفت حضوری و شهودی است و آن بدون تجلّی حق تعالی بر انسان ممکن نخواهد بود.
مقاله با اشاره به مرز میان فلسفه، و عرفان که در فلسفۀ شناخت حصولی و در عرفان حضوری و شهودی است، به بررسی مرز میان عرفان و فقه و شریعت می پردازد و بر این باور است که عرفان، فقه و شریعت
مجموعه آثار کنگره اندیشه های اخلاقی ـ عرفانی امام خمینی (ره) ـ جلد 15چکیده مقالات کنگرهصفحه 85
پیوندی ناگسستنی دارند که حضرت امام کیفیت قوا و احکام را شرط اساسی در سلوک عرفانی می دانستند.
در پایان ضمن بیان نقدهای چهارگانه سیر و سلوک از دیدگاه امام خمینی(ره) معتقد است که امام توانست مجموعه شریعت، طریقت، و حقیقت، را یکجا با هم سازش دهد.
و سیاست و عرفان را در هم آمیزد تا با حضور در متن جامعه برای هدایت و تدبیر عموم چاره ای بیاندیشد.
مجموعه آثار کنگره اندیشه های اخلاقی ـ عرفانی امام خمینی (ره) ـ جلد 15چکیده مقالات کنگرهصفحه 86