اسلام ناب در پرتو عرفان ناب

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏‏اسلام ناب در پرتو عرفان ناب‏‏ ‏

‏‏حجة الاسلام علی اصغر مرادی‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏گر چه عرفان مصطلح به جهان بینی دینی خاصی اطلاق می گردد. که‏‎ ‎‏ارتباط انسان را با خدا از راه شهود و تجربه باطن جایز و ممکن الوصول‏‎ ‎‏می سازد ولی عرفان از منظر امام راحل از گستره وسیع تر برخوردار بوده و‏‎ ‎‏به راهی در جهت رسیدن به حقیقت تعریف شده به گونه ای که هم حقیقت‏‎ ‎‏را بیان کند و هم راه آن را نشان دهد. و راهها گر چه زیادند ولی همگی از‏‎ ‎‏حقیقت واحدی پرده بر می دارند «الطرق الی الله بعدد انفاس الخلائق»‏‎ ‎‏عرفان شناختی است به حضرت حق و اسماء و صفات او و فانی  ساختن‏‎ ‎‏انیّت خویش در حقیقت مطلق او و رسیدن به بقا و جاودانگی که تنها از‏‎ ‎‏طریق شهود حاصل می گردد. او نیز مانند محیی الدین بن عربی معتقد است‏‎ ‎‏عارف به آن چه دست یازد، عین واقع حقیقت است ما این تعریف‏‎ ‎‏را«عرفان ناب» نامیده ایم.‏

‏‏ولی امام در نقش یک احیاگر، عرفان ناب را بار دیگر به جهانیان معرفی‏‎ ‎‏و عارف را در چهره مسلمانی به تصویر کشید که به کمال رسیده و به‏‎ ‎‏حقیقت راه یافته. از این رو حرکت، پیام، شور و عشق، شعر، فقه و حتی‏‎ ‎‏انقلاب امام همه و همه از عرفان او سرچشمه گرفته است و در عین حال‏‎ ‎‏هرگز نخو است خودش را از چارچوب شریعت خارج سازد. او التزام به‏‎ ‎‏موازین شرع را مقدمه ای برای طریقت شمرده و آن را جز با ریاضت‏‎ ‎‏صحیح و لازم یافتنی نمی داند.‏

‏
‏‎

‏‏امام خمینی در عین انقطاع از خلق و پیوستن به حق خدمت به مردم را‏‎ ‎‏سر لوحه کار خویش قرار داده و تمام زندگی و عمر شریفش را صرف‏‎ ‎‏رهایی مردم از زیر بارگران شکنجه و خفقان کرده است.‏

‏‏ ‏

‏‎ ‎

‏‎