عرفان عاشقانه
حجة الاسلام و المسلمین عبدالحسین خسرو پناه
عرفان نظری و عملی از منظر امام خمینی جایگاه ویژه ای دارد به گونه ای که هفت سال از عمر شریف خود را وقف درس عرفان مرحوم شاه آبادی نموده است. طی این مدت امام خمینی متون عرفانی فصوص قیصری، مصباح الانس و منازل السائرین از استاد خویش آموخت و در همین سالها شرح دعای سحر، مصباح الهدایه و تعلیقه بر شرح فصوص و مصباح الانس و سپس شرح چهل حدیث را به نگارش درآورده است.
چیستی عشق، عشق و خلقت جهان، عشق، فطری و برهان عشقی عقل و عشق، آثار عشق محورهای پنجگانه ای هستند که نویسنده به تفصیل ذیل آنها آرای عرفانی امام خمینی را بررسی کرده است به نظر مؤلف امام در تعریف عشق و محبت از تعاریف حد و رسمی و جنسی و فصلی پرهیز می کند و برچشیدن و شهود آن تأکید می ورزد آنجا که می افزاید:
غم مخور ای دل دیوانه، که راهت ندهند
پیش سالک نبود فقر ز بیش و کم عشق
به حریفان ستم پیشه پیامم برسان
جز من مست نباشد دگری محرم عشق
در این منظر، قیام آسمانها به عشق است و قوس نزولی و صعود عرفانی با عشق همراه است و هم تجلیات الهی در قوس نزول زاییده عشق و محبت است. نکته مهم دیگری که به باور نویسنده امام خمینی از آن پرده برداشته است فطری دانستن عشق است که با استمداد از آن می توان به اثبات ذات اقدس الهی و مسأله معاد نایل گردید.
مجموعه آثار کنگره اندیشه های اخلاقی ـ عرفانی امام خمینی (ره) ـ جلد 15چکیده مقالات کنگرهصفحه 43