کنگره اندیشه های اخلاقی ـ عرفانی امام خمینی (ره)

اسماء و صفات جمال و جلال الهی

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

  اسماء و صفات جمال و جلال الهی

دکتر بتول خسروی

‏ ‏

‏ ‏

‏اسماء حقایق عینیه اند که ظهور و بروز تجلیات هویّت مطلقه اند، این‏‎ ‎‏هویّت مطلقه وقتی تجلی نماید از آن تعبیر به اسم می شود و تمام اسماء را‏‎ ‎‏از دو منظر می توان بررسی نمود یکی از منظر وجود شناختی اسماء و دیگر‏‎ ‎‏از نظر پدیدار شناختی  اسماء.‏

‏در وجود شناختی اسماء، ماهیت اسماء مفهوم و نسبتی که با ذات دارند‏‎ ‎‏مورد بررسی قرار می گیرد، اما حوزه پدیدار شناختی اسماء، اقسام و انواع‏‎ ‎‏اسماء و صفات، مراتب و حضرات اسمائی نسبت اسماء جزئی و کلی،‏‎ ‎‏تفاضل مظاهر اسماء و نامتناهی بودن آنها مورد بررسی قرار می گیرد.‏

‏در اینجا به اختصار هر یک از مباحث مطرح شده در این مقاله‏‎ ‎‏پرداخته می شود:‏

‏وقتی ذات به همراه صفتی از صفات لحاظ شود اسم نامیده می شود مثل‏‎ ‎‏عالِم که اسم است برای ذات متصف به صفت علم و به همین ترتیب بقیه‏‎ ‎‏اسماء الهی. اسماء به اعتباری به اسماء ذات، اسماء صفات و اسماء افعال‏‎ ‎‏تقسیم می شوند و به اعتبار دیگر به اسماء کلی و جزئی. ذات به اعتبار‏‎ ‎‏ظهور در اسماء، اسماء ذات و به اعتبار ظهور در صفات، اسماء صفات و به‏‎ ‎‏اعتبار ظهور در افعال، اسماء افعال نامیده می شود. در تعریف اسماء کلی و‏‎ ‎‏جزئی می توان گفت: اسماء کلی که به تعبیری ائمه اسماء هم نامیده‏‎ ‎‏می شوند اسمائی  هستند که سایر اسماء را زیر پوشش خود دارند. اسماء‏‎ ‎

مجموعه آثار کنگره اندیشه های اخلاقی ـ عرفانی امام خمینی (ره) ـ جلد 15چکیده مقالات کنگرهصفحه 31
‏جزئی تجلیات اسماء کلی اند، لذا هرگز تمام نمی شوند. همه عالم به برکت‏‎ ‎‏در کار بودن این اسماء است. برخی از اسماءاحاطه تامه بر اشیاء دارند و‏‎ ‎‏هیچ موجودی از حیطه آنها خارج نیست، ولی برخی دیگر احاطه تامه بر‏‎ ‎‏اشیاء ندارند اگر چه، بر اکثر اشیاء حکومت دارند، اما اسمائی که بر همه‏‎ ‎‏اشیاء احاطه دارند و مبدا سایر اسماء می گردند به امهات اسماء یا ائمه‏‎ ‎‏اسماء تعبیر نموده اند که منشاء اسماء کلیه حق می باشند و عبارت اند از‏‎ ‎‏حیات، علم، اراده، قدرت، سمع، بصر و کلام.‏

‏توقیفیت اسماء، یعنی اینکه اسماء الهی هر یک در موطن و ترتیبی‏‎ ‎‏خاص از مراتب و تنزلات ذات، اعتبار شوند به گونه ای که هیچ یک از‏‎ ‎‏اسماء بر ذات جز به اعتماد همان موطن اطلاق نشوند مانند انه هو اضحک‏‎ ‎‏و ابکی و امات و احیی که اسم ممیت و محیی در قرآن آمده، ولی اسم‏‎ ‎‏مضحک و مبکی نیامده است.‏

‏بعضی از اسماء مفاتیح غیب وجودند و منشأ تعیین وجود می باشند و‏‎ ‎‏فقط خداوند به آن عالم است و جز کمل اولیاء که خود مخصوص به تجلی‏‎ ‎‏ذاتی اند کس دیگری بر آن مطلع نیست، این اسماء، اسماء مستاثره‏‎ ‎‏نامیده می شوند.‏

‏اسماء کلی هر یک در پوشش اسم جامع تری قرار دارند تا آنجا که به‏‎ ‎‏اسم اعظم که از اسماء فعلیه است ختم می شوند و بر همه مراتب الهیه مقدم‏‎ ‎‏است. اسماء حق به اعتبار ظهورات و تجلیات و ظهور احکام آن تجلیات،‏‎ ‎‏دارای دولتهایی هستند که به همین اسماء مستند است. مانند شرایع الهی که‏‎ ‎‏با پایان یافتن حکومت اسم آن شریعت، مدت عمر آن شریعت نیز تمام‏‎ ‎‏می شود و آن شریعت نسخ می گردد. پاره ای از اسماء نیز حاکمیت خاصی‏‎ ‎‏بر دیگر اسماء دارند مانند رحمن که بر منتقم و سایر اسماء جلالی‏‎ ‎‏حاکمیت دارند، لذا حاکمیت بستگی به سعه وجودی آن اسم است. با‏‎ ‎‏توجه به آنکه در نزد اهل عرفان اسماء و صفات امور لفظی نبوده،بلکه‏‎ ‎


مجموعه آثار کنگره اندیشه های اخلاقی ـ عرفانی امام خمینی (ره) ـ جلد 15چکیده مقالات کنگرهصفحه 32
‏ حقایق تکوینی و تعینات خارجی می باشند؛ سلسله وجود و مراتب و‏‎ ‎‏درجات آن همگی اسماء الهی می باشند.‏

‏از منظر امام خمینی(ره) همه موجودات و ذرات کائنات و عوالم غیب‏‎ ‎‏و شهادت به تجلی اسم جامع الهی که همان اسم اعظم است ظهور یافته اند‏‎ ‎‏با توجه به اینکه همه هستی نتیجه تجلی اسمایی حقند در اینجا نسبت میان‏‎ ‎‏اسماء الله با موجودات هستی به این گونه است که ممکنات قابلیتها و‏‎ ‎‏ظرفهائی هستند که اسماء و صفات الهی را در خود بروز و ظهور می بخشند‏‎ ‎‏بر این اساس از طریق شناختی که به هستی پیدا می کنیم دائما در حال‏‎ ‎‏نوشدن است. نتیجه آنکه اسماء الله دائما در کار آفرینش هستند و هر لحظه‏‎ ‎‏در خلق و شأن جدیدی است از اینجا بحث مهم (لاتکرار فی التجلی)‏‎ ‎‏مطرح می شود، یعنی در سرتاسر هستی یک لحظه تکرار نمی بینیم و عارف‏‎ ‎‏چون از حوزه اسم شناسی به هستی نگاه می کند هیچ گاه در محدودیت‏‎ ‎‏زمان قرار نمی گیرد. هستی این جهان بینی تا حوزه رفتار هم کشانده‏‎ ‎‏می شود پس در اعمال عبادی نیز تکرار نیست.‏

‏لذا کارکرد اسماء متفاوت می شود، مثلاً تجلی اسم شریف رزاق با‏‎ ‎‏وهاب فرق دارد، حتی در صورتی که یک اسم در دو نفر متجلّی شود در هر‏‎ ‎‏کدام هویت جداگانه می یابد.‏

‏مجموع این مباحث در اصل مقاله با نظریات امام خمینی تطبیق داده‏‎ ‎‏شده اند و نظر ایشان بیان گردیده است از بیانات امام در مکتوبات مختلف‏‎ ‎‏می توان به این نظر رسید که از منظر ایشان همه عالم هستی حقیقت اسماء‏‎ ‎‏الله هستند و اسم فانی در مسمای خود است که با تجلی حق تعالی، عالم‏‎ ‎‏وجود پیدا کرده است و آن تجلی اصل حقیقت وجود است که همان اسم‏‎ ‎‏الله است.‏

‏ ‏

‎ ‎

مجموعه آثار کنگره اندیشه های اخلاقی ـ عرفانی امام خمینی (ره) ـ جلد 15چکیده مقالات کنگرهصفحه 33