در نقل کلام محقق طوسی است
و جناب افضل المتأخرین و اکمل المتقدمین، خواجه نصیر طوسی، قدّس الله سرّه القدّوسی، فرماید: «عارف چون از خود منقطع شد و به حق متصل شد، می بیند تمام قدرتها را مستغرق در قدرت حق، و همه علوم را مستغرق در علم حق، و جمیع ارادات را مستغرق در اراده او، پس تمام وجودات و کمالات وجودات را صادر از او و فائض از ناحیه او می بیند، پس حق تعالی در این هنگام سمع و بصر و قدرت و علم و وجود او گردد، پس عارف در این حال متخلق به اخلاق الله شود.» انتهی کلامه ، زید فی علوّ مقامه.
و جناب محقق مجلسی را نیز در این مقام کلامی است که ملخّص آن آن است که انسان اگر صرف قوای خود در راه شهوت و شیطان نمود، از آنها چیزی باقی نماند جز حسرت و ندامت. و اگر آنها را صرف در راه اطاعت خداوند کرد، خداوند تبدیل
کتابشرح چهل حدیث (اربعین حدیث)صفحه 593
کند آنها را به قوای روحانی، پس سمع و بصر او سمع و بصر روحانی گردد، و با آن سمع کلمات ملائکه را بشنود. و به واسطه موت آن سمع و بصر ضعف پیدا نکند، و در قبر با آن سمع روحانی و بصر روحانی سؤال و جواب واقع شود، و در قیامت به واسطه این سمع و بصر روحانی دارای سمع و بصر است. به خلاف آنهایی که دارای این سمع و بصر نیستند، کور و کر محشور گردند. و به واسطه این اعطا و عطیّه حق تعالی فرموده: کنت سمعه الّذی یسمع به ... الحدیث. و این کلام از ایشان خالی از غرابت نیست.
کتابشرح چهل حدیث (اربعین حدیث)صفحه 594