فهرست لغات

‏‏فهرست لغات ‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‎ ‎

‏‏آجال: جِ اجل ‏

‏‏آلاء: جِ اِلی (یا اَلی): نعمتها‏

‏‏آلات التذاذیه: عضوهایی که در لذت بردن به کارمی آیند. ‏

‏‏آلام: جِ اَلَم ‏

‏‏ابتهاج نمودن: شادمان شدن ‏

‏‏اَبدَه: بدیهی ترین ‏

‏‏اتقان: استواری ‏

‏‏اُجَراء: ج اجیر‏

‏‏اَجَل: نهایت زمان عمر، مدت و زمان مقدّر‏

‏‏اِجهار: صدا بلند کردن ‏

‏‏اجیر: مزد بگیر‏

‏‏احتجاب: در حجاب شدن ‏

‏‏احتقار: خوار و خرد شمردن ‏

‏‏احصاء: شمردن ‏

‏‏احلی: شیرین تر ‏

‏‏اختبار: آزمایش، آزمودن ‏

‏‏اِخترام: نابودی، هلاک ‏

‏‏اخس: پست ترین‏

‏‏اخلاد: چسبیدن، فروماندن‏

‏‏اُخلوطه: مخلوط ‏

‏‏ادناس: جِ دَنَس ‏

‏‏اذلّ: ذلیل تر، خوارتر ‏

‏‏اذلاّء: جِ ذلیل ‏

‏‏اذلال: خوار شمردن ‏

‏‏ارتیاض: رام کردن، تعلیم دادن ‏

‏‏ارذل: پست تر ‏

‏‏اساطین: جِ اسطوانه ‏

‏‏اِستطاله: گردن کشی ‏

‏‏استبعاد: دور شمردن ‏

‏‏استحاله: محال شمردن ‏

‏‏استرضاء: خوشنودی جستن ‏

‏‏استقذار: پلید شمردن ‏

‏‏استقصاء: پی جویی، تفحص ‏

‏‏استکانت: زاری ‏

‏‏استناره: روشنی جُستن‏

‏‏استنطاق: بازپرسی ‏

‏‏استیحاش: دچار وحشت شدن، رمیدن ‏

‏‏اسطوانه: نخبه، برجسته ‏

‏‏اَسقام: جِ سُقم ‏

‏‏اسنی: عالیتر‏

‏‏اشباح: ج شبح ‏

‏‏اصاغرطلاب: طلاب نوآموز‏

‏‏اصطبار: صبر کردن ‏

‏‏اصغاء کردن: گوش دادن ‏

‏‏اضعاف مضاعف: چندین برابر ‏

‏‏اطفاء: خاموش کردن‏

‏‏اعتساف: ستم کردن ‏

‏‏اعدی عدّو: سخت ترین دشمن ‏

‏‏اَعراض: ج عرض ‏

‏‏اعوجاج: کجی ‏

‏‏اُغلوطه: سخنی که با آن شخص را به اشتباه اندازند‏

‏‏اِقدار: قوّت دادن ‏

‏‏اِکتناه: به کنه چیزی رسیدن ‏

‏‏الحاح: اصرار‏

‏‏الکن: کند زبان ‏

‏‏اَلَم: درد‏

‏‏اِماته: کشتن ‏

‏‏ام الدَّماغ: پوستی که شامل مغز سر است.‏

‏‏امانی: جِ اُمینه ‏

‏‏اَمتَن: فراگیرتر ‏

‏‏اُمنیه: آرزو‏

‏‏انانیّت: خودبینی ‏

‏‏انتقاص: کم شمردن ‏

‎

‏‏ ‏

‏‏انتکاس: سرنگون شدن ‏

‏‏انجاز: به وعده وفا کردن ‏

‏‏انجرار: کشیده شدن ‏

‏‏اِنساء: کسی را به فراموشی وا داشتن ‏

‏‏انسلاک: در دسته یا جماعتی از مردم وارد شدن ‏

‏‏انشراح صدر: گشادگی سینه، خوش خُلقی ‏

‏‏انظلام: ستم کشیدن‏

‏‏انغمار: فرو رفتن در کاری ‏

‏‏انفصام: بریده شدن ‏

‏‏انکسار: شکستگی، شکست ‏

‏‏انیّت: وجود، هستی ‏

‏‏أوثان: جِ وَثَن ‏

‏‏اوجاع: جِ وجع ‏

‏‏ایکال: کاری را به عهده کسی گذاشتن‏

‏‏ایماء: اشاره ‏

‏‏بارد: ناخوشایند‏

‏‏بأس: عذاب شدید ‏

‏‏باهره: تابناک ‏

‏‏بحبوحه: میانه ‏

‏‏بَحت: محض ‏

‏‏بُراق: نام چهارپایی که پیامبر(ص) در شب معراج بر آننشست. ‏

‏‏بَسط مقال: سخن گستری‏

‏‏بُشری: شادمانی ‏

‏‏بضاعت: کالا ‏

‏‏بهجت: شادی ‏

‏‏بهیمیّت: چونان حیوان بودن ‏

‏‏بهیّه: نیکو‏

‏‏بیضاء: سفید، درخشان ‏

‏‏تأبّی: امتناع و خویشتن داری، کرامت نفس ‏

‏‏تأدیه: ادا کردن ‏

‏‏تأنفّ کردن: عار و ننگ داشتن ‏

‏‏تجافی: دوری کردن ‏

‏‏تجییش جیوش: گردآوری لشکرها‏

‏‏تحاشی کردن: پرهیز کردن ‏

‏‏تحنّک: تحت الحنک انداختن، عمامه را از زیر چانهبرآوردن‏

‏‏تخضّع: فروتنی کردن ‏

‏‏تخویف: ترسانیدن ‏

‏‏تدلّل: ناز کردن ‏

‏‏تدلیس: فریبکاری ‏

‏‏تدلیسات: جِ تدلیس‏

‏‏ترفّع: خود را برتر گرفتن‏

‏‏تزکیه نفس: خودستایی ‏

‏‏تزهّد: از دنیا دوری کردن ‏

‏‏تزییف: نادرست خواندن‏

‏‏تسویف: درنگ انداختن‏

‏‏تسویل: اغواگری ‏

‏‏تسویلات: جِ تسویل ‏

‏‏تشابک: درهم و مختلط شدن کارها‏

‏‏تشبّث: چنگ زدن ‏

‏‏تشفّی: آسودگی یافتن، دل آسایی ‏

‏‏تشوّه : زشتی ‏

‏‏تشویه: زشت کردن، زشت نمایاندن ‏

‏‏تطفّل: ناخوانده رفتن، طفیلی شدن ‏

‏‏تطّور: دگرگونی ‏

‏‏تعانق: دست در گردن هم انداختن، یکدیگر را در آغوشکشیدن ‏

‏‏تعزّز: عزیز شدن ‏

‏‏تعصّی: خودداری کردن ‏

‏‏تعظّم: بزرگ منشی کردن ‏

‏‏تعفّف: پرهیزگاری، پاکدامنی ‏

‏‏تعمیه: پوشیدن گفتن، معّما گفتن‏

‏‏تعیّش: خوش گذرانی ‏

‏‏تعیّشات: جِ تعیّش ‏

‏‏تعییر: سرزنش ‏

‏‏تغنّی: آوازه خوانی ‏

‏‏تغنّیات: جمع تغنّی‏

‏‏تفحّص: جستجو‏

‎

‏‎ ‎

‏‏تفتین: فتنه انگیزی‏

‏‏تکوین: ایجاد‏

‏‏تلامیذ: جِ تلمیذ‏

‏‏تلبیس: فریب، نیرنگ ‏

‏‏تلبیسات: جِ تلبیس‏

‏‏تلطّف: مهربانی ‏

‏‏تلمیذ: شاگرد‏

‏‏تمجُّس: مجوسی شدن ‏

‏‏تمحیص: آزمون ‏

‏‏تمشیت: سر و سامان دادن ‏

‏‏تنصُّر: مسیحی شدن ‏

‏‏تنقیص: کم شمردن ‏

‏‏تنمیه: نشو و نما دادن، بالنده کردن ‏

‏‏تودُّد: دوستی ‏

‏‏توقیر: تعظیم و احترام ‏

‏‏تهاوُن: سستی، سهل انگاری ‏

‏‏تهوّد: یهودی شدن ‏

‏‏تیه: بیابان‏

‏‏ثغر: جایی که بیم حمله دشمن از آن برود.‏

‏‏ثغور: جِ ثغر‏

‏‏جانحه: قلب ‏

‏‏جبان: ترسو‏

‏‏جحیم: دوزخ ‏

‏‏جذوه: اخگر، پاره آتش ‏

‏‏جزاف: گزاف، بی حساب‏

‏‏جسیم: بزرگ‏

‏‏جلائل: جِ جلیله ‏

‏‏جلباب: جامه فراخ ‏

‏‏جلیله: بزرگ‏

‏‏جَمْرَه: پاره آتش، اخگر‏

‏‏جُمَل: جِ جمله ‏

‏‏جمله: همه، همگی ‏

‏‏جناح: بال ‏

‏‏جوانح: ج جانحه ‏

‏‏جهول: بسیار نادان ‏

‏‏چموش: سرکش، بدرفتار‏

‏‎ ‎

‏‏حاقّ: اصل شی ء، حقیقت امر‏

‏‏حبط: باطل و ناچیز شدن ‏

‏‏حبل متین: ریسمان محکم ‏

‏‏حبل ورید: رگ گردن ‏

‏‏حثّ: تشویق کردن ‏

‏‏حرمان: محروم شدن ‏

‏‏حَشَم: خویشان و کسان ‏

‏‏حشمت: بزرگی، بزرگواری ‏

‏‏حظّ: بهره ‏

‏‏حظوظ: جِ حظ ‏

‏‏حُلّه: جامه نو‏

‏‏حمی: قرق گاه، حریم ‏

‏‏حمق: بی خردی، کودنی‏

‏‏حَمَله قرآن: آنانکه به تلاوت و حفظ قرآن اشتغال دارند‏

‏‏حمیّت: غیرت ‏

‏‏حَنَک: زیر گلو‏

‏‏حنوط: مخلوطی از مواد خوشبو مانند کافور که پس ازغسل دادن میت به جسد او بزنند‏

‏‏حنیف: مستقیم‏

‏‎ ‎

‏‏خاطف: برقی که چشم را خیره کند ‏

‏‏خالص: ناب ‏

‏‏خامده: خاموش ‏

‏‏خبث: پلیدی، ناپاکی ‏

‏‏خَتل: فریب ‏

‏‏خدیعه: فریب ‏

‏‏خذلان: بی بهرگی از یاری و اعانت ‏

‏‏خردل: گیاهی است با گلهای زرد رنگ که دانه هایی ریز وبا طعم تُند دارد. دانه هایش را می کوبند و به عنوانچاشنی غذا بکار می برند‏

‏‏خَرق: پاره کردن [مراد زیر پا نهادن حرمت افراد‏

‎

‏‎ ‎

‏‏شریف است]‏

‏‏خطرات: جِ خطره ‏

‏‏خطره: اندیشه، آنچه بر خاطر گذرد‏

‏‏خطیئه: گناه، خطا‏

‏‏خُلّت: دوستی و برادری ‏

‏‏خُلَّص: جِ خالص ‏

‏‏خلیقه: آفریده خداوند، مردم ‏

‏‏خمود: خاموشی ‏

‏‏خنّاس: شیطان، شیطان صفت ‏

‏‏خناق: دیفتری ‏

‏‏خیاطت: دو زندگی ‏

‏‏دارتصرّم: خانه گذر، [منظور دنیاست]‏

‏‏دَلال کردن: ناز کردن ‏

‏‏دِماغ: مغز سر ‏

‏‏دَنَس: چرک ‏

‏‏دنیّه: پست، فرومایه ‏

‏‏دهر: زمانه ‏

‏‏دهشت: سرگشتگی‏

‏‎ ‎

‏‏ذبّ: دفاع‏

‏‏ذراع: واحد طول از آرنج تا سر انگشتان دست‏

‏‏ذِروه: سرکوه، قلّه ‏

‏‏ذمائم: جِ ذمیمه ‏

‏‏ذمیمه: زشت ‏

‏‎ ‎

‏‏رحیق: ناب، خالص ‏

‏‏رحیل: کوچ‏

‏‏رَدْع: بازداشتن‏

‏‏رِدَّه: سخنی که موجب ارتداد گردد.‏

‏‏رذیله: خوی ناپسند‏

‏‏رُستاق: روستا‏

‏‏رَفرَف: فرش، نام یکی از دو اسب حضرت رسول که درشب معراج سوار شده بود ‏

‏‏رفض: واگذاشتن، دور افکندن‏

‏‏رکاکت: سستی، ضعف ‏

‏‏رکون: آرام گرفتن‏

‏‏رمیم اشباح: اجساد کهنه و پوسیده‏

‏‏رَوح: نسیم و بوی خوش ‏

‏‏ریحان: هر گیاه سبز و خوشبو‏

‏‏رهین: گرو‏

‏‎ ‎

‏‏زجر: باز داشتن‏

‏‏زقّوم: درختی است در جهنم دارای میوه بسیار تلخ کهدوزخیان از آن خورند.‏

‏‏زمهریر: سرمای سخت ‏

‏‏زَنْدَقَه: بی دینی ‏

‏‎ ‎

‏‏سائق: راننده ‏

‏‏ساحت: درگاه ‏

‏‏سالوس: فریبنده ‏

‏‏سُبحات: ج سُبْحه ‏

‏‏سُبْحه: جلال و بزرگی باری تعالی، انوار الهی ‏

‏‏سَبُعْ: حیوان درنده ‏

‏‏سَبُعیَّت: درندگی ‏

‏‏سَخَطْناک: خشمناک ‏

‏‏سداد: راستی و درستی کردار و گفتار‏

‏‏سرادق: سراپرده، خیمه ‏

‏‏سرایر: جِ سریره ‏

‏‏سریره: راز و آنچه پنهان کرده شود‏

‏‏سعه دماغ: وسعت فکر‏

‏‏سُقم: بیماری ‏

‏‏سُکر: مستی ‏

‏‏سُکّان ارض: ساکنان زمین‏

‏‏سکرات موت: بیشعوری و بیهوشی که به مرگ دستدهد. ‏

‏‏سمین: سخن استوار و محکم‏

‏‏سیّئه: بدی، گناه ‏

‏‎ ‎

‏‏شائبه: آمیخته ‏

‏‏شاهق: بنا و قلّه بلند ‏

‎

‏‏شَبَح: شخص، ذات ‏

‏‏شَتات: پراکندگی ‏

‏‏شَره: آزمند، حریص ‏

‏‏شطر: جزء، پاره‏

‏‏شَفیر: کرانه هر چیزی‏

‏‏شَمّ: بوییدن ‏

‏‏شموخ: بلند پایگی ‏

‏‏شنیع: زشت ‏

‏‏شوب: آمیختن ‏

‏‎ ‎

‏‏صاعده: بالارونده ‏

‏‏صُراح: محض، خالص‏

‏‏صِفرالْیَد: تهی دست.‏

‏‏صفّ نعال: پایین مجلس، کفش کن‏

‏‏صقالت: صیقل خوردگی ‏

‏‏صُلْبه: سخت، درشت و قوی ‏

‏‏ضریع: خار، گیاه خاردار‏

‏‏ضیق: تنگی ‏

‏‎ ‎

‏‏طریان: حمل شدن، عارض گشتن ‏

‏‏طفیل: وابسته ‏

‏‏طمأنینه: آرامش‏

‏‏ظلوم: بسیار ستمکار‏

‏‎ ‎

‏‏عاجِله: شتابنده، زودرس ‏

‏‏عاطله: بیهوده ‏

‏‏عالم کون: جهان هستی ‏

‏‏عثرت: لغزش، خطا‏

‏‏عَثَرات: جِ عثْرَت ‏

‏‏عُدّه: لوازم زندگانی ‏

‏‏عِدّه: جماعت، شمار‏

‏‏عرض: آبرو‏

‏‏عروه: دستاویز‏

‏‏عفیف: پاکدامن‏

‏‏عقبات: جِ عقبه‏

‏‏عقبه: گردنه‏

‏‏عقوق: نافرمانی کردن کسی که حق او بر تو واجب باشد.‏

‏‏عَلَقه: خون بسته ‏

‏‏عُلقَه: دلبستگی ‏

‏‏علن: آشکار‏

‏‏عِمی: کوری ‏

‏‏عمیم: فراگیر‏

‏‏عنا: رنج، سختی ‏

‏‏غَثّ: کلام نادرست‏

‏‏غُرفه: یک مشت از هر چیز‏

‏‏غَسل: شستن‏

‏‏غِشّ: خیانت، آلودگی ‏

‏‏غمز: اشاره کردن با چشم و ابرو‏

‏‏غنج کردن: ناز کردن ‏

‏‏غور: دقّت، تأمل ‏

‏‎ ‎

‏‏فائز: پیروز، رستگار‏

‏‏فارده: تنها، یگانه ‏

‏‏فتّاکی: کشتار ‏

‏‏فحل: جنس نر از هر حیوان، چیره، غالب‏

‏‏فراش: رختخواب‏

‏‏فسحت: گشادگی، وسعت‏

‏‏فظیع: بسیار زشت ‏

‏‎ ‎

‏‏قاذورات: جمع قاذوره‏

‏‏قاذوره: پلیدی، نجاست‏

‏‏قاطنین: جمع قاطن‏

‏‏قاطن: ساکن و مقیم‏

‏‏قاع: زمین هموار، دشت‏

‏‏قذارت: چرکین بودن، ناپاک بودن ‏

‏‏قصور: جمع قصر‏

‏‏قصورباع: کوتاهی دست، ناتوانی‏

‏‏قُطر: اقلیم، ناحیه ‏

‏‏قَلع: از بیخ برکندن ‏

‎

‏‏قلوب قاسیه: دلهای سخت ‏

‏‎ ‎

‏‏کاسد: بی رونق، بی رواج ‏

‏‏کامنه: پنهان‏

‏‏کَتْم: پنهان کردن ‏

‏‏کرشمه: ناز و غمزه‏

‏‏کظم غیظ: فرو خوردن خشم ‏

‏‏کفاف: آن اندازه روزی که انسان را بس باشد.‏

‏‏کفو: مانند، همتا‏

‏‏کُمَّل: جِ کامل‏

‏‏کمون: خفاء‏

‏‏کُند: تکه چوب ستبر با بند آهنی که به پای زندانیان می بندند.‏

‏‏کنز: گنج‏

‏‏کنوز: جِ کنز‏

‏‏کوس: طبل بزرگ‏

‏‏کوس رحیل: کنایه از هنگام مرگ.‏

‏‎ ‎

‏‏لاحق: آینده، بعدی ‏

‏‏لُب: عقل ‏

‏‏لُبْس: پوشیدن ‏

‏‏لبنه: خشت خام ‏

‏‏لجام: دهنه ‏

‏‏لُجَّه: میانه دریا، جاهای ژرف و موج خیز دریا ‏

‏‏لطایف الحیل: چاره جویی های لطیف‏

‏‏لُعبت: معشوق، محبوب زیبا روی‏

‏‏لمّیّت: چرایی، کیفیت ‏

‏‏لوث: آلودگی ‏

‏‏لوم: سرزنش ‏

‏‎ ‎

‏‏مؤاخَذ: مسئول، مورد بازخواست‏

‏‏مؤنه: خرج، هزینه ‏

‏‏مأثورات: جِ مأثوره ‏

‏‏مأثوره: منقول، نقل شده ‏

‏‏مأمول: آنچه آرزو شود‏

‏‏مؤدّی [به فساد]: آنچه منجر به فساد گردد.‏

‏‏مالک الرقاب: صاحب اختیار‏

‏‏مُبالی: متوجه، بادقّت ‏

‏‏بی مبالات: بی قیدوبند، سهل انگار‏

‏‏مُبْتَهِج: خوشحال‏

‏‏مُبعّدِ: دور کننده ‏

‏‏مُبعّدِات: ج مُبَعّدِ‏

‏‏متجاهر: کسی که عمل خویش آشکار سازد.‏

‏‏مَتجر: محل تجارت، بازار‏

‏‏متجنّب: دوری کننده‏

‏‏متحلّی: آراسته، زیوردار‏

‏‏مترنّم: سراینده‏

‏‏متشبّث: چنگ زننده ‏

‏‏متشتّته: پراکنده‏

‏‏متصرّم: بریده، منقطع‏

‏‏مُتَعَصَّب له: آنکه برای او تعصُّب به خرج داده می شود.‏

‏‏مُتَّعِظ: پندپذیر‏

‏‏مُتعقّب: آنچه بعد از چیز دیگر آید.‏

‏‏متفلسف: مدعی فلسفه ‏

‏‏متقّدَر: اندازه گیری شده ‏

‏‏متمشّی شدن: سر زدن  ‏

‏‏متنسّک: عابد، پرستنده ‏

‏‏متهاون: سستی کننده‏

‏‏متهتّک: پرده در‏

‏‏مثوبت: جزا، پاداش‏

‏‏مجبول: سرشته ‏

‏‏مَجرَّه: کهکشان‏

‏‏مجلا: محل تجلّی ‏

‏‏محصنه: زن شوهردار‏

‏‏محظورات: جِ محظوره ‏

‏‏محظوره: ممنوع، حرام‏

‏‏محفوف: فرا گرفته، احاطه شده ‏

‏‏مختنق: خفه ‏

‎

‏‏مخزونه: ذخیره شده‏

‏‏مخلَّد: جاودان‏

‏‏مُخلَّع: خلعت یافته‏

‏‏مداقّه کردن: دقت کردن و باریک شدن در موضوعی‏

‏‏مُدهِش: هولناک، ترسناک‏

‏‏مذامّ اخلاق: خوی های زشت‏

‏‏مرآة: آینه ‏

‏‏مراء: جدال و ستیز‏

‏‏مَرائی: جِ مرآة‏

‏‏مُرائی: ریاکار‏

‏‏مربوب: مخلوق، پرورده‏

‏‏مرتاض: ریاضت داده شده ‏

‏‏مرغوبٌ فیه: چیزی که مورد رغبت قرار می گیرد‏

‏‏مرمیّ به ضعف: آنچه حکم به ضعیف بودن آن شدهباشد، متهم به ضعف‏

‏‏مزاولت: ممارست در کاری ‏

‏‏مَسائت: کردار ناپسند‏

‏‏مُسانخ: دو یا چند چیز که از سنخ هم باشند‏

‏‏مَساوی: جِ مسائت ‏

‏‏مستصّح: آنچه موجب سلامت گردد‏

‏‏مستصّحات: جِ مستصّح‏

‏‏مستلذّ: چیز مرغوب که از آن لذت برند.‏

‏‏مستور: پوشیده ‏

‏‏مسطور: نوشته شده ‏

‏‏مسفور: نوشته ‏

‏‏مسفورات: جِ مسفور‏

‏‏مسکنت: تهی دستی ‏

‏‏مشاعر: جِ مشعر‏

‏‏مشحون: پرشده، انباشته شده ‏

‏‏مشعر: حاسّه، قوّه ادراک‏

‏‏مشفوع: ضمیمه شده ‏

‏‏مَشوب: آمیخته ‏

‏‏مشوَّه: زشت گردانیده ‏

‏‏مشیمه: بچه دان، رَحِم  ‏

‏‏مصاب: به هدف رسیده، راست و درست ‏

‏‏مصادم: کسی یا چیزی که با دیگری بهم بخورد و صدمهوارد کند.‏

‏‏مَطیّه: حیوان سواری ‏

‏‏مَطمَح نظر: مورد نظر ‏

‏‏مطوّیه: پیچیده ‏

‏‏مُعَدّ: آماده، مهیّا‏

‏‏مُعسر: تنگدست ‏

‏‏مُعَنوَنه: دارای عنوان ‏

‏‏معوج: کج و ناراست ‏

‏‏مغازلات: جِ مغازله ‏

‏‏مغازله: معاشقه کردن ‏

‏‏مغروس: کاشته، نشانده ‏

‏‏مُغتاب: غیبت کننده‏

‏‏مُغْلق: بسته شده‏

‏‏مغلول: کسی که غُل و زنجیر به گردن و دستش بسته شده‏

‏‏مغمور: فرو برده شده در چیزی، غرق شده ‏

‏‏مُفاض: افاضه شده ‏

‏‏مکامن: ج مکمن‏

‏‏مکانت: منزلت و پایگاه ‏

‏‏مکاید: ج مکیده ‏

‏‏مکمن: کمینگاه ‏

‏‏مکنونات: جِ مکنونه‏

‏‏مکنونه: پنهان داشته شده ‏

‏‏مکوّنات: ج مکوّنه ‏

‏‏مکوّنه: مخلوق، موجود‏

‏‏مکیده: مکر، فریب‏

‏‏ملاذّ: جِ ملذّه‏

‏‏مَلام: سرزنش کردن‏

‏‏مُلتئم: بهم پیوسته، التیام یافته ‏

‏‏ملّت: آئین‏

‏‏ملتذّ: لذّت برنده ‏

‏‏ملتوی: پیچ در پیچ شونده، درهم پیچیده‏

‎

‏‏ملذّه: شهوت ‏

‏‏مُلْصَق: چسبانده شده ‏

‏‏ملوَّث: آلوده به پلیدی‏

‏‏مماشات کردن: مدارا کردن، همراهی کردن‏

‏‏مُمِلّ: ملال آور، رنج آور‏

‏‏مموّه: دروغ راست نما‏

‏‏ممسوس: تماس یافته، لمس شده‏

‏‏مُنْخَرِط: در یک صف قرار گرفته، در یک ردیف جایگیرنده‏

‏‏منسدّ: سد شده‏

‏‏منشرح: گشوده، باز‏

‏‏منطفی: خاموش، فرونشانده ‏

‏‏مُنْغَمِر: غوطه ور‏

‏‏مُنَفّره: نفرت زا، آنچه که موجب تنفر شود‏

‏‏مُنقاد: فرمانبردار، مطیع‏

‏‏مَنکح: ازدواج کردن‏

‏‏منکوس: واژگون، مقلوب‏

‏‏منکوس الرأس: سرنگون‏

‏‏موادَّه: با یکدیگر دوستی کردن‏

‏‏موالید: جِ مولود‏

‏‏مواصلت: پیوستگی‏

‏‏موبقه: مُهلِک‏

‏‏مودوع: امانت گذاشته شده، به ودیعت نهاده ‏

‏‏موذی: آزار رساننده ‏

‏‏موذیات: جِ موذی‏

‏‏مُوَسْوِس: وسوسه کننده‏

‏‏مولمه: دردآور‏

‏‏مولود: زاده، فرزند‏

‏‏موهومات: خرافات‏

‏‏مهامّ: جِ مهمّ‏

‏‏مهروب عنه: چیزی یا کسی که از آن بگریزند‏

‏‏مهّم: کار دشوار، امر عظیم ‏

‏‏میامن: جِ میمنه‏

‏‏میاسر: جِ میسره‏

‏‏میسره: طرف چپ ‏

‏‏میمنه: طرف راست ‏

‏‏نایره: آتش ‏

‏‏ ‏

‏‏نزع روح: جان کندن، جان دادن‏

‏‏نسخ کردن: باطل کردن ‏

‏‏نفیر: آواز بلند ‏

‏‏نقم: جِ نقمت ‏

‏‏نقمت: عذاب، عقوبت ‏

‏‏نمیمه: سخن چینی‏

‏‎ ‎

‏‏وَثَن: بت ‏

‏‏وثیق: محکم ‏

‏‏وِداد: دوستی، محبت ‏

‏‏ودایع: جِ ودیعه ‏

‏‏ودیعه: امانت ‏

‏‏وجع: درد‏

‏‏وِزر: وبال و گناه ‏

‏‏وضیع: فرومایه ‏

‏‏وعید: تهدید‏

‏‏وِقاع: نزدیکی کردن‏

‏‏وقع: مهابت، اعتبار‏

‏‏ولیده: مولود‏

‏‏ ‏

‏‏هائله: ترساننده ‏

‏‏هبوط: فرود آمدن ‏

‏‏هتک کردن: پرده دری کردن ‏

‏‏هوان: خواری ‏

‏‏هیمان: سرگشتگی‏

‏‎

‎