عنایات الهی

[عنایات الهی]

‏خداوند تبارک و تعالی چون به بندگانش عنایت داشته، به آنان عقل داده؛‏‎ ‎‏نیروی تهذیب و تزکیه عنایت فرموده؛ انبیا و اولیا فرستاده تا هدایت شوند‏‎ ‎‏و خود را اصلاح نمایند و دچار عذاب الیم جهنم نگردند؛ و اگر این‏‎ ‎‏پیشگیریها مایۀ تنبه و تهذیب انسان نگردید، خدای مهربان از راههای‏‎ ‎

کتابجهاد اکبر یا مبارزه با نفسصفحه 20
‏دیگر او را متنبه می سازد: با گرفتاریهای گوناگون، ابتلائات، فقر، مرض،‏‎ ‎‏آنان را متوجه می نماید. مانند یک طبیب حاذق، یک پرستار ماهر و‏‎ ‎‏مهربان می کوشد که این بشر مریض را از بیماریهای خطرناک روحی علاج‏‎ ‎‏بخشد. اگر بنده مورد عنایت حق باشد، این ابتلائات برایش پیش می آید تا‏‎ ‎‏بر اثر آن به حق تعالی توجه پیدا کند و مهذب گردد. راه همین است و غیر‏‎ ‎‏از این راهی نیست؛ ولی انسان باید با پای خویش این راه را بپیماید تا‏‎ ‎‏نتیجه بگیرد؛ و اگر از این راه هم نتیجه ای به دست نیامد و بشر گمراه‏‎ ‎‏معالجه نشد و استحقاق نعمتهای بهشتی را نیافت، در موقع نزع و جان‏‎ ‎‏دادن، فشارهایی بر او وارد می کند؛ بلکه برگردد و متوجه شود. باز هم اگر‏‎ ‎‏اثر نبخشید، در قبر و عالم برزخ و در عقبات هولناک بعد از آن، فشارها و‏‎ ‎‏عذابهایی وارد می آورد تا پاک و منزه گردد و به جهنم نرود. تمام اینها‏‎ ‎‏عنایاتی است از جانب حق تعالی که از جهنمی شدن انسان جلوگیری‏‎ ‎‏نماید. اگر با تمام این عنایات و توجهات حقۀ باری تعالی معالجه نشد‏‎ ‎‏چطور؟ ناچار نوبت آخرین علاج که همانا داغ کردن است می رسد. چه‏‎ ‎‏بسا که انسان، مهذب و اصلاح نشود و این معالجات مؤثر واقع نگردد، و‏‎ ‎‏محتاج باشد که خداوند کریم مهربان بندۀ خود را به آتش اصلاح کند؛‏‎ ‎‏همانند طلایی که باید در آتش، خالص و پاک گردد.‏

‏     در ذیل آیه شریفۀ: ‏لابِثینَ فیها اَحْقابٰا‎[1]‎‏ روایت شده که این «حُقْب» برای‏‎ ‎‏اهل هدایت و کسانی است که اصل ایمانشان محفوظ باشد.‏‎[2]‎‏ برای من و‏‎ ‎‏جنابعالی است اگر مؤمن باشیم. هر حُقْبش چند هزار سال است خدا‏

کتابجهاد اکبر یا مبارزه با نفسصفحه 21
‏می داند. مبادا کار به جایی برسد که دیگر این علاجها مفید و مؤثر واقع‏‎ ‎‏نگردد و برای استحقاق و لیاقت نعیم مقیم به آخرین دوا نیاز باشد، و لازم‏‎ ‎‏شود که خدای نخواسته انسان مدتی در جهنم برود و در آتش بسوزد تا از‏‎ ‎‏رذایل اخلاقی، آلودگیهای روحی و صفات خبیث شیطانی پاک گردد،‏‎ ‎‏لیاقت و استعداد بهره مندی از ‏جَنّاتٍ تَجْری مِن تَحتها الاَنهارُ‎[3]‎‏ را بیابد. این‏‎ ‎‏تازه مربوط به آن دسته از بندگانی است که دامنۀ گناه و معصیت آنان تا آن‏‎ ‎‏درجه گسترده نشده باشد که رحمت و عنایت حق تعالی از آنان بکلی‏‎ ‎‏سلب گردد، و هنوز لیاقت ذاتی برای بهشت رفتن داشته باشند. خدا نکند‏‎ ‎‏که انسان بر اثر کثرت معاصی از درگاه حضرت باری تعالی رانده و مردود‏‎ ‎‏گردد و از رحمت الهی محروم شود، که جز خلود در آتش جهنم، راه‏‎ ‎‏دیگری نخواهد داشت. بترسید از اینکه خدای نخواسته از رحمت و‏‎ ‎‏عنایت الهی محروم گردید و مورد خشم و غضب و عذاب او واقع شوید.‏‎ ‎‏مبادا اعمال شما، کردار و گفتار شما، طوری باشد که توفیقات را از شما‏‎ ‎‏سلب کند و جز خلود در نار برای شما راهی نباشد. شما الآن یک سنگ‏‎ ‎‏گرم را نمی توانید دقیقه ای میان کف دست نگه دارید؛ از آتش جهنم‏‎ ‎‏بپرهیزید. این آتشها را از حوزه ها، از جامعۀ روحانیت، بیرون بریزید. این‏‎ ‎‏اختلافها، نفاقها را از قلب خود دور کنید. با خلق خدا حسن سلوک داشته،‏‎ ‎‏نیکو معاشرت کنید؛ و با نظر عطوفت و مهربانی به آنان بنگرید. البته با‏‎ ‎‏گناهکار به خاطر عصیان و طغیانش خوب نباشید و کار زشت و نادرست‏‎ ‎‏او را به رخش بکشید و او را از آن نهی کنید؛ ولی از هرج و مرج، آشوب و‏‎ ‎‏بلوا خود را برحذر دارید. با بندگان خوب و صالح خدا نیکی کنید. آنان را‏‎ ‎‏که عالمند به خاطر علمشان، کسانی را که در صراط هدایتند به خاطر‏‎ ‎‏اعمال نیکشان و آنان را که جاهل و نادانند چون بندگان خدای اند، احترام‏
کتابجهاد اکبر یا مبارزه با نفسصفحه 22
‏نمایید؛ خوش رفتاری کنید؛ مهربان باشید؛ صداقت و  برادری داشته‏‎ ‎‏باشید. مهذب شوید. شما می خواهید جامعه ای را تهذیب و ارشاد کنید،‏‎ ‎‏کسی که نتواند خود را اصلاح و اداره کند چگونه می خواهد و می تواند‏‎ ‎‏دیگران را راهنمایی و اداره نماید؟ اکنون از ماه شعبان چند روزی بیش‏‎ ‎‏نمانده است، بکوشید در این چند روز موفق به توبه و اصلاح نفس گردید‏‎ ‎‏و با سلامت نفس وارد ماه مبارک رمضان شوید.‏

‎ ‎

کتابجهاد اکبر یا مبارزه با نفسصفحه 23

  • )) در آن روزگاران دراز درنگ کنند. (نبأ / 23) و حُقب یا حُقُب، زمان دراز.
  • )) وَ رَوَیَ العیّاشیّ بأسْنادِهِ عَنْ حمرانَ قالَ سَئَلْتُ أبٰاجَعْفَرٍ ـ علیه السلام ـ عَنْ هٰذِهِ الاْیَةَ: «لابِثینَ فیهٰا أَحْقٰاباً» فَقٰالَ هٰذِهِ فی الَّذینَ یَخْرجُوُنَ مِنَ الّنار. عیاشی با سند خود از حمران روایت می کند که از امام باقر(ع) در مورد آیه «در آن مدتها درنگ می کنند» پرسش کردم. حضرت فرمودند: این در مورد کسانی است که از آتش خارج می شوند. مجمع البیان؛ ج 10، ص 424؛ ذیل آیۀ 23 نبأ.
  • )) بهشتهایی که از زیر آنها نهرها جاری است. (مجادله / 22)