ابتدا باید به سه موضوع بپردازیم: «شکستن اعتصابات، مستحکم نمودن رابطه ارتش و بختیار، اتخاذ اقدامات احتیاطی در صورت شکست دولت غیرنظامی...»(همان، ص127) برای به خدمت در آوردن مستشاران امریکائی در هدایت عملیات می‌نویسد: «من و ژنرال گاست می‌دانستیم که چه کسانی از افراد کلیدی ما می‌توانند برای کمک به آنها در برنامه ریزی حضور و مشارکت داشته باشند. نقش افراد ما می‌بایستی این باشد که نوع اطلاعات لازم برای انجام یک اقدام نظامی را مشخص کنند... من در انتظار یک رهبری قوی بودم که بتواند به ارتش دستور دهد. اگر قرار بر پیروزی بود، این کار
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 3صفحه 161
ضروری می‌نمود...آنها به من گفتند: «کشور شما ـ یعنی امریکا ـ باید محکم پشت ما تا آخر بایستد»،... به آنها اطمینان دادم می‌توانند روی حمایت امریکا حساب کنند. حتی زمانی که هیچ راهی به جز کودتای نظامی باقی نمانده باشد.» (ص 130)
ژنرال هایزر وقتی مطمئن می‌شود «...افزایش قدرت جناح مذهبی به رهبری [امام] خمینی علیه جناح بختیار ـ ارتش، تحول خطرناکی است... اگر می‌شد نوعی تفاهم بین [امام] خمینی و بختیار برقرار کرد، شکاف موجود کم می‌شد...» (ص 136) از واشنگتن می‌خواهد در این زمینه روی امام کار کرده و حمایت ایشان را از بختیار و دولت غیرنظامی او تا سامان یافتن اوضاع، خواستار گردد. این امر دقیقاً محتوای همان پیام کارتر به امام خمینی، بعد از کنفرانس گوادلوپ می‌باشد.
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 3صفحه 162