نزدیک غروب روز 22 بهمن به اتفاق دکتر محمود بروجردی نزد امام رفتیم مثل همیشه خیلی آرام و خونسرد نشسته بودند. با خنده گفتم آقا حالا دیگر نوبت کیست که باید برود؟! لبخندی زدند گفتند که آقای بازرگان هرچه زودتر باید رئیس ستاد (ارتش) را معرفی کند. من گفتم یک مساله مرا نگران کرده و بر شادمانی ما سایه افکنده است و آن حمله حساب شده گروههای چریکی نظیر فدائیان و مجاهدین خلق به پادگانهاست. به نظرم با یک توطئه‌ای انبارهای اسلحه را به روی مردم باز کرده‌اند. ایشان اظهارنظری نکردند. معلوم بود که هیچ نگرانی از این بابت ندارند، زیرا مردم را خوب می‌شناختند و می‌دانستند وقتی به مردم بگویند اسلحه‌ها را برگردانید بر می‌گردانند، کما اینکه همین طور هم شد. فقط گروههای الحادی نظیر چریکهای فدایی خلق، حزب توده و مجاهدین خلق از تحویل اسلحه‌های ربوده شده خودداری کردند که بعدها طی عملیات قهرآمیز و خونین و بحرانی تا حدودی خلع سلاح شدند.
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 3صفحه 246