از روزهای اول پس از پیروزی انقلاب مسالهای که برخلاف انتظار خیلی‌ها بود و بروز کرد، اخلال در روند تثبیت و امنیت کشور از سوی گروهکها بود. حزب توده و گروههای مارکسیست و مائوئیست با شاخه‌های فراوان خود و چریکهای فدایی خلق و مجاهدین خلق و امثال آنها هر کدام با طرفداران و نشریات وابسته به خود ادعاهایی را مطرح می‌کردند. اختلافات و دعواهایی که بسیاری از این گروهها در 15 ـ20 سال گذشته در رستورانهای دانشجویی و غذاخوریهای اروپا با آن دست به گریبان بودند به دوره پس از انقلاب و به ایران منتقل شد. این گروهکها با دعوت به ادامه اعتصاب و راهپیمایی وارد کارزار شدند و خود را در مقابل مردم و رهبر قرار دادند. یادم است یک روز نزدیک غروب بود که اعلام کردند چریکهای فدایی‌خلق به طرف مقرّ امام در مدرسه رفاه راهپیمایی به راه انداخته‌اند و قصد دیدار با امام را دارند که البته امام نپذیرفتند و آن برنامه لغو شد. گروهکها به فعالیتهای ضد‌مردمی خود ادامه دادند و بحرانهای زیادی در نقاط مختلف کشور به وجود آوردند.
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 3صفحه 266