فصل دوم : از پرواز انقلاب تا استقرار جمهوری اسلامی

میزان مشارکت مارکسیست ها در مبازره و در رفراندوم

‏من‌ بلافاصله‌ برای ارائه‌ گزارش به امام شبانه به قم رفتم، دیر وقت بود و ایشان خواب‌ ‏‎ ‎‏بودند. منزل‌ خواهرم‌ رفتم. ایشان گفت‌ بهترین موقع قبل یا بعد از نماز صبح‌ است. آنجا ‏‎ ‎

خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 3صفحه 303
‏نشستیم‌ و به گعده‌ای گذراندیم و نزدیکیهای سحر رفتم‌ خدمت‌ امام. اولین‌ جمله‌ای‌ که‌ ‏‎ ‎‏بعد از احوالپرسی‌ گفتم‌ این بود که، تصور نمی‌کنم‌ در طول‌ تاریخ‌ و حتی‌ از این‌ به‌ بعد ‏‎ ‎‏نه‌ تنها در این کشور که‌ حتی‌ در هیچ‌ کجای‌ جهان‌ یک‌ چنین‌ رای‌گیری‌ و مراجعه به ‏‎ ‎‏آراء مردم‌ با چنین‌ نتایجی‌ صورت‌ بگیرد. بعد اضافه کردم‌ با وجود تشکیلات خلق‌ ‏‎ ‎‏الساعه و ناقص، توانستیم‌ در مدت‌ کوتاه‌ یعنی‌ کمتر از 25 روز از تعیین‌ زمان‌ برگزاری‌ ‏‎ ‎‏تا اعلام‌ نتیجه، رفراندوم‌ را برگزار کنیم و سپس نتیجه‌ را اعلام‌ کردم‌ که 94 درصد ‏‎ ‎‏واجدین‌ شرایط‌ در رای‌گیری شرکت‌ کرده‌ و 2 / 98 درصد رای آری به‌ جمهوری ‏‎ ‎‏اسلامی داده‌اند. ایشان‌ هم‌ تایید کردند که‌ این‌ امر در دنیا بی‌سابقه‌ است‌ و در ایران هم ‏‎ ‎‏دیگر تکرار نخواهد شد. گفتم‌ ضمناً 412 یا 413 نفر هم‌ خواهان‌ جمهوری دمکراتیک‌ ‏‎ ‎‏خلق‌ هستند (چون‌ اعلام‌ کرده‌ بودیم‌ که‌ مخالفان، رژیم دلخواه‌ خود را پشت‌ برگه‌ ‏‎ ‎‏بنویسند) ممکن‌ است‌ این‌ عدد 413، در ذهن پاره‌ای‌ افراد که‌ ناظر و وارد به‌ جریانات‌ ‏‎ ‎‏سیاسی‌ نبودند، مبالغه‌آمیز و یا تا حدودی آمیخته‌ با تفریط‌ به‌ نظر آید. برای‌ روشن‌ شدن‌ ‏‎ ‎‏میزان‌ مشارکت افراد مارکسیست‌ در جریانات‌ مبارزه‌ و حرکات‌ سیاسی‌ قبل‌ از انقلاب ‏‎ ‎‏به‌ یادداشت‌ زیر دقت‌ کنید:‏

‏(...‏‎‌‎‏در حالی شاه‌ با رئیس‌ جمهور امریکا و فرستادگان‌ او دم‌ از خطر کمونیست در ‏‎ ‎‏ایران‌ می‌زد و شورش‌ و قیام عملی‌ را وابسته‌ به‌ اردوگاه کمونیسم می‌دانست‌ که، ‏‎ ‎‏مجموع‌ فعالین چپ‌ کمونیستی‌ که‌ در درون تشکیلات و سازمانها در سرتاسر ایران‌ ‏‎ ‎‏فعال‌ بودند، از 60 ـ 50 نفر تجاوز نمی‌کرده‌ است. مجموع‌ افراد عضو تشکیلات‌ که‌ در ‏‎ ‎‏رابطه‌ با حزب توده ایران‌ در این‌ ایام‌ در درون‌ سازمان‌ جدیدالتاسیس ‌«نوید» به‌ عنوان ‏‎ ‎‏هسته تشکیلاتی‌ فعال‌ بودند از 15 الی‌20 نفر متجاوز نبودند. همچنین مجموع فعالین‌ از ‏‎ ‎‏سازمان‌ چریکهای فدائی خلق‌ که‌ در خانه‌های‌ تیمی در آن‌ زمان مستقر بودند از 30 الی‌ ‏‎ ‎‏40 نفر تجاوز نمی‌کرده‌ است. و تازه آنها هم‌ در سر موضوع‌ ادامه‌ مبارزه‌ مسلحانه‌ به ‏‎ ‎‏شک و تردید افتاده بودند...»‏‎[1]‎


خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 3صفحه 304
‏لذا و با توجه‌ به‌ این‌ واقعیت، تعداد کسانی‌ که‌ خواهان‌ استقرار جمهوری ‏‎ ‎‏دموکراتیک خلق‌ بودند و آمار رفراندوم‌ نیز حداکثر 413 نفر را به‌ ثبت رسانده‌ است، ‏‎ ‎‏بسیار نزدیک‌ به‌ واقعیت‌ به‌ نظر می‌رسد.‏

خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 3صفحه 305

  • . آمستردام؛ موزه تاریخ شفاهی ایران؛ گفتگوی حمید احمدی با 18 نفر از اعضای مرکزیت و فعالین سازمان  چریکهای فدائی خلق.