مجله خردسال 19 صفحه 6

همین موقع صدایی شنید که می­گفت: «اینجا بخواب! روی این تخت خواب نرم و راحت !» شب سرش را بالا آورد و با تعجب نگاه کرد. چشمش به آسمان افتاد که با او حرف می­زد. آسمان بلند بلند بود. مثل یک تخت خواب بود. آسمان گفت:«زود باش بیا! منتظر چی هستی؟» شب از زمین بالا رفت ... بالا ... بالاتر... رفت و رفت و رفت تا به آسمان رسید. شب روی آسمان دراز کشید. آسمان نرم بود، بزرگ بود و بلند بلند و شب خوابید راحت راحت. هیس! ... سرو صدا نکنید! شب روی تخت آسمان خوابیده است.