حضرت امام قبل از ماه مبارک رمضان یعنی در ماه شعبان دستور می‌دادند که بروید و ماه را ببینید. بار‌ها به من می‌فرمودند که برو و به آقای توسلی بگو که عده‌ای را به خارج از شهر بفرستند و آنها در تپه‌ها و بیابان‌ها و بلندی‌ها به رویت ماه بپردازند. چون در مکان‌‌های بلند بهتر می‌شود ماه را نظاره کرد. یکبار شب اول ماه شعبان بود که من روی پشت بام رفتم و ماه را دیدم. هوا خیلی صاف بود و ماه به راحتی قابل رویت بود. با دیدن ماه بلافاصله به سمت اتاق حضرت امام رفتم تا این خبر را به ایشان
کتابخاطرات خادمان و پاسداران امام خمینی (س)صفحه 45
برسانم. دیدم که آقادر ایوان ایستاده است و خودش به آسمان نگاه می‌کند. تا آمدم بگویم که آقاجان من ماه را دیدم، ایشان فرمودند که ماه را دیدم. حضرت امام خودشان اول ماه رجب و ماه شعبان دنبال ماه می‌گشتند تا یقین پیدا کنند، هم به خاطر روزه و هم به دلیل عظمت شب اولی که هر ماه دارد. امام خودشان به این موضوع مقید بودند و به دیگران هم سفارش می‌کردند که روی پشت بام بروید و ماه را ببینید و به من خبر بدهید. اول ماه رمضان که می‌شد به طور کلی ملاقات‌هایشان را تعطیل می‌کردند.
کتابخاطرات خادمان و پاسداران امام خمینی (س)صفحه 46