مجله کودک 23 صفحه 30

سعید طبق دستور خلیفه مشغول گشتن گوشه، گوشه خانه شد و هیچ چیز پیدا نکرد، جز یک کیسۀ سر بسته که برآن مُهر مخصوص مادر خلیفه دیده می­شد. سعید کیسه را برداشت و خواست از خانه خارج شود که امام هادی (ع) از نماز فارغ شدند و فرمودند: «حصیر را بلند کن.» سعید گوشۀ حصیر را بلند کردو زیر آن شمشیری با یک غلاف چوبی دید. بی­آنکه به چشمان امام نگاه کند، کیسۀ سکه­ها و شمشیر را برداشت و نزد خلیفه بازگشت. خلیفه با دیدن شمشیر و کیسۀ زر متعجب شد و گفت: «همین؟!» سعید پاسخ داد: «همین!» ناگهان خلیفه چشمش به مُهر روی کیسه افتاد. مادر را صدا زد و از او پرسید: «این کیسه در خانۀ علی نقی(ع) چه می­کند؟» مادر کیسه را از خلیفه گرفت و با خود گفت: «او حتی کیسه را باز هم نکرده است.» سپس رو به متوکل کرد و گفت: «این نذری است که برای سلامتی تو کرده بودم.» خلیفه، شرمگین از کردۀ خود دستور داد کیسۀ زر و شمشیر را به امام بازگردانند و از او عذر خواهی کنند. سعید کیسۀ زر و شمشیر را نزد امام هادی (ع) برد و گفت: «ای سید من! از تقصیر من بگذر که بی­ادبی کردم و بی­اجازه به خانۀ تو وارد شدم. من از سوی خلیفه مأمور بودم.» امام هادی فرمودند:«آنها که ستم می­کنند به زودی خواهند دانست که بازگشتشان به سوی کجاست.» و از اتاق خارج شدند. پنجشنبه 9 اسفند، سالروز ولادت امام هادی (ع) است. «دوست» این روز را به شما تبریک می­گوید.