مجله کودک 26 صفحه 5

می­ایستد و روی همه گلاب می­پاشد؛ مثل این است که گلها گریه می­کنند و اشکشان بر سر و صورت ما می­نشیند. وقتی یک نفر دسته های عزاداری را تماشا می­کند و همراه آنها سینه می­زند، مثل این است که باد، دستهای او را همراه گلها و درختان تکان می­آورد. وقتی یک نفر با صدای بلند نوحه می­خواند، مثل این است که باد در بین شاخه های درختان می­وزد و صدای شاخه­ها با هم به آسمان بلند می­شود. مثل این است که گلها با پیچکها زنجیر می­زنند. امسال، بهار علاوه بر گلهای معمولی ما را به یاد گلهای خوشبوتر و تازه­تری هم می­اندازد؛ گلهای سرخی که بوی شهادت می­دهند. حتماً اگر از نسیم بهاری بپرسیم که این بوی خوب را از کجا آورده­ای، می­گوید از کربلا و اگر بپرسیم؛ چرا کربلا بوی تازه ترین گلها را در خود دارد، چه جوابی به ما می­دهد.