مجله کودک 27 صفحه 12

خوانندگان مجلۀ «دوست»سلام! دخترها و پسرهای خوب ایرانی،سلام! امیدواریم که حال همۀ شما خوب باشد و در خانه­های خود و در کنار خانواده­هایتان به شما خوش بگذرد. حتماً می­پرسید ما چه کسانی هستیم که برای شما این نامه را می­نویسیم. نمی­دانم می­دانید یا نه، زبان فارسی به جز در کشور شما ایران، در کشورهای افغانستان، تاجیکستان و بعضی از مناطق دیگر جهان هم وجود دارد. ما که این نامه را برای شما می­نویسیم، تعدادی از بچه­های افغانی هستیم. کشور ما همسایۀ شرقی کشور شماست. معلم­های ما می­گویند تا حدود صد و پنجاه سال قبل بیشتر شهرهای کشور ما جزو خاک ایران بوده است.در کشور ما اقوام مختلفی زندگی می­کنند. زبان قوم­های تاجیک و هزاره و زبان مردم شهرهای شمالی و مرکزی و غربی فارسی است. قوم پشتون که در جنوب و شرق کشور زندگی می­کنند به زبان پشتو که یکی از شاخه­های زبان فارسی است صحبت می­کنند. بعضی از مردم کشور ما هم ازبک،ترکمن و بلوچ هستند. چند ماه قبل هواپیماهای آمریکایی به کشور ما حمله کردندوخانه­ها و شهرهای ما را بمباران کردند. به همین خاطر ما مجبور شدیم از خانه­هایمان فرار کنیم و به طرف مرزها مهاجرت کنیم. امروز ما این نامه را از یک اردوگاه آوارگان افغانی به نام اردوگاه میل 46 که در نزدیکی مرز ایران قرار دارد برایتان می­نویسیم. راستش را بخواهید ما مجلۀ شما را نمی­شناختیم.چند روز قبل یک آقای روزنامه­نگار به اردوگاه ما آمد.او برای ما تعدادی کتاب و مجله هم آورده بود.ما از قصه­ها و نامه­ای ازاردوگاه میل46 با همکاری:علی کاشفی خوانساری