مجله کودک 27 صفحه 19

این دو تا خیال دارند سفره هفت سین دوست را بریزند به هم. محمدحسین دوباره دارد خودش را می­کشد طرف کاسۀ سمنو. از خانم ایبد می­پرسم: «تا حالا چند تا کتاب از شما چاپ شده است؟» خانم ایبد می­گوید: «بیست ویکی که البته بعضی از آنها برای بزرگسالان است.» می­پرسم: «راستی این نی­نی­ها به کتاب هم علاقه دارند؟» خانم ایبد می­گوید: «از خودشان بپرسید!» محمدحسین می­گوید: «من خیلی کتاب دوست دارم،کاغذ دوست دارم، این قدر صدایش خوب است.از صدای خشِ خشِ آنها خیلی خوشم می­آید. کتاب خیلی خوب است.» محمد مهدی می­گوید: «من کتاب دوست دارم، تویش یک چیزهای خوشگلی هست، نی­نی هست، مامانی هست،بابایی هست.قرمزی هست، موش هم دارد.» محمد حسین آمده است پایین و چهار دست و پا این طرف وآن طرف می­رود، محمد مهدی هم می­خواهد راه بیفتد.الان است که دفتر دوست را بریزند به هم. به خانم ایبد می­گویم: «می­دانید که داریم وارد سال نو می­شویم، چه حرفی، چه آرزویی برای بچه­ها دارید؟ ایبد می­گوید: «دلم می­خواهد بچه­ها هیچ وقت از کتاب دور نشوند و در این سال نو، برای همه آنها و همۀ نی­نی­ها آرزوی سلامتی دارم واین که درکنارآدم بزرگهاروزهای­خوبی داشته باشند.» تا این دوقلوها خرابکاری نکرده­اند، باید مصاحبه را تمام کنم. به آنها می­گویم: «شما چه حرف و آرزویی دارید؟» محمد مهدی می­گوید: «من عید را به نی­نی­ها، مامانی­ها،بابایی­ها و مامانی بزرگها تبریک می­گویم؛ کاشکی این آدم بزرگها این دو قلو قرمزی­ها را از توی آن شیشۀ کوچولو بیاورند بیرون؛ گناه دارند. کاشکی هم ما را این قدر ماچ نکنند.» محمد حسین هم می­گوید: «کاشکی همۀ همۀ آن خوردنی­های توی هفت سین مال من باشد.عید نی­نی­ها هم مبارک.عید نی­نی­های تو شکم مامانی­ها هم مبارک.عیدسوسک­ها هم مبارک،عید موشها هم مبارک،عید...» خانم ایبد به محمد حسین می­گوید: «بس است دیگر، محمد حسین!» بعد اورا بغل می­کند و یکدفعه دستش را از زیر او برمی­دارد و می­گوید: «ببخشید، من باید پوشک اینها را عوض کنم، مامانشان آنها را به من سپرده. من هم سال نو را به نی­نی­ها و بچه­ها و دوستانِ دوست تبریک می­گویم.» موقع رفتن محمدحسین تندی انگشتهایش را توی کاسه سمنو می­زندوانگشتش را می­کند توی دهنش. ما هم فوری دو جلد کتاب را که کادو کرده­ایم، به آنها عیدی می­دهیم و با آنها روبوسی می­کنیم و آنها هم برای ما دست تکان می­دهند و از دفتر دوست می­روند.