مجله کودک 27 صفحه 45

نان در زمانهای دور، نانهای مخصوصی را به اندزۀ کف­دست می­پختند و روی آن با دانه­های خوراکی می­نوشتند: «افزون باد»؛ بدین ترتیب از خدا می­خواستند تا برکت سفره­شان را زیاد کند. سمنو سمنو از جوانه­های تازه رسیده گندم پخته می­شود و خوردن آن موجب نیرومندی در تمام سال خواهد شد.این باور قدیمی موجب شده که پختن سمنو مراسمی خاص داشته باشد.در این مراسم فقط زنها شرکت داشتند وهیچ، مردی حق ورود به مکانی را که در آنجا سمنو پخته می­شد، نداشت. سنجد سنجد یکی از میوه­هایی است که در سفرۀ نوروزی گذاشته می­شد. ایرانیان بوی برگ و شکوفۀ درخت سنجد را نشانۀ عشق و دوست داشتن می­دانستند و با قرار دادن آن در سفرۀ نوروزی، سالی سرشار از عشق و دوستی را آغاز می­کردند. ماهی ماهی نشانه­ای از اسفند ماه و آخرین ماه سال است. ماهی در آب زندگی می­کند و آب موجب برکت و روشنایی و رویش است. به همین دلیل، ایرانیان قدیم وجود آن را در سفرۀ نوروزی موجب برکت در سال نو می­دانستند. تخم مرغ تخم مرغ­های سفید یا رنگ­آمیزی شده از سالهای دور زینت­بخش سفرۀ نوروزی بوده و هست. تخم مرغ نشانه آغاز تولد و زندگی است.در بعضی روستاها رسم است که یکی از تخم مرغ­ها را روی آینه می­گذارند و اعتقاد دارند که درست در لحظۀ تحویل سال تخم مرغ روی آینه به حرکت درمی­آید.آنان این حرکت را به فال نیک می­گیرند و آن را مبارک می­دانند. سکه سکۀ طلایی و نقره­ای در سفره نوروزی نشانه پر برکت بودن در سال نو است. علاوه برآنچه گفته شد، چیزهای دیگری نیز بر سفرۀ نوروزی می­گذارند؛ مانند شیرینی، نقل و گل که همه نشان از امید به سالی شیرین همراه با خوشبختی و تندرستی دارد.