مجله کودک 49 صفحه 31

کریستین: آن وقت غذای سوئدی­ها را مسخره کنید ... محمّد: این غذاها اصلاً هم عجیب و غریب نیستند. چون هر ملتی به غذاهای خودش عادت کرده است. مثلاً مردم اندونزی موز را سرخ می­کنند و رویش تخم مرغ می­شکنند. یک چیزی شبیه املت موز ... ! مارال: جدی جدی موز و تخم مرغ را با هم می­خورید؟ کندی: باباجان، اصلاً هم عجیب نیست. به نظر من خوردن غذاهای ملتهای دیگر خیلی هم لذت دارد. انگار پختن یک جور غذای خاص، فقط به ذهن یک عده از مردم یک ناحیه رسیده است. مثلاً آمریکایی­ها هیچ وقت موز را با تخم مرغ نمی­خوردند یا تخم مرغ را با لیموترش! ولی سوئدییها و مردم اندونزی، این غذاها را دوست دارند. مارال: خب، مردم کشور شما چه غذای خاصی دارند؟ کندی: راستش، کشورمان زیاد قدیمی نیست و غذاهایش هم مخلوطی از غذاهای همه کشورهاست. ولی یک ((میهمانی ماهی تابه)) داریم! محمد: ((میهمانی ماهی تابه)) دیگر چیست؟ کندی: هیچی، همۀ آشناها و اقوام، غذایی را که در خانه پخته­اند، می­آورند به خانه کسی که این میهمانی را گرفته، بعد هم غذاها را می­چینند روی یک میز و آنوقت ((میهمانی ماهی تابه)) شروع می­شود. شادی: چه میهمانی خوشمزه­ای! ما معمولاً این کار را وقتی می­کنیم که بخواهیم به خانه مادر بزرگم برویم، چون او پیر شده و نمی­تواند برای این همه آدم غذا بپزد. ساداکو: در این جور پیک نیک­ها خیلی خوش می­گذرد. ما با مدرسه­مان هم به این جور جاها می­رویم. اتفاقاً چند هفته پیش به ساحل دریا رفته بودیم. بچه­ها غذاهای مختلفی آورده بود. حتماً اگر بگویم یکی از مهمترین غذاهای ژاپنی­ها جلبک است، شاخ در می­آورید! محمد: جلبک؟ جلبک می­خورید؟ ساداکو: خیلی هم خوشمزه است. تازه آن را با همان چوبهای ژاپنی معروف می­خوریم ... مارال: غذا خوردن با آنها خیلی سخت است. ساداکو: غذای مهم دیگر ژاپنی­ها ((سوشی)) است. سوشی از ماهی خام و سبزیجات تشکیل شده ... خوزه: فکر می­کنم بهتر است از حرف زدن راجع به غذاها بگذریم. چون به نظرم هر لحظه عجیب و غریب­تر می­شود. ما که رفتیم همان املتمان را بخوریم. فعلاً خداحافظ!