مجله کودک 61 صفحه 7

دهم آذر ماه هر سال، همزمان با روز شهادت آیت­الله سیدحسن مدرس،روز مجلس نامگذاری شده است. مدرس،از نمایندگانی بود که با رضاخان و حکومت استبدادی­اش مبارزه کرد و در این راه به شهادت رسید. به خاطر همین در روز دهم آذر، مردم ایران یاد او و همه نمایندگان واقعی کشورمان را گرامی می­دارند. در مجلس امروزی،نمایندگان علاوه به تصمیم­گیری در صحن عمومی مجلس، به عضویت یک «کمیسیون» هم درمی­آیند.«کمیسیون» یک جور گروه خاص است که در مورد موضوعات مشخصی صحبت و تصمیم­گیری می­کند.در مجلس،کمیسیون­های زیادی هست، مثل کمیسیون فرهنگی، اجتماعی، بهداشت و... تقریباً دو ماه پیش بود که بچه­هایی هم­سن و سال تو،در کمیسیون فرهنگی مجلس حضور پیدا کردند.همگی آنها اعضای «جنبش ناجیان کوچک زمین» بودند و تصمیم داشتند که همزمان با روز جهانی کودک یعنی 16 مهرماه، از مسئولین قول بگیرند که روزی 15 دقیقه به آنها فکر کنند.آنها می­دانستند که همه مسئولان،هر روز کارهای زیادی انجام می­دهند که ممکن است میان آن همه کار،دیگر وقتی برای فکر کردن به مسائل بچه­ها باقی نماند. به همین خاطر آنها خواسته­هایشان را به طور مشخص و دقیق در کمیسیون فرهنگی،مطرح کردند. مثلاً این که «کمیسیون کودک» تشکیل شود تا در آنجا دقیقاً در مورد قوانین و حقوق مربوط به کودکان تصمیم­گیری شود. وقتی بچه­ها پشت میز کمیسیون فرهنگی نشستند، هنوز باورشان نمی­شد که به آنها حق داده شده تا بین نماینده­های مردم در مجلس،اظهارنظر کنند. آقای دکتر پورنجاتی، رئیس کمیسیون فرهنگی اسم بچه­ها را پرسید و از آنها خواست در مورد «جنبش ناجیان کوچک زمین» کمی توضیح بدهند. مریم گفت: «ما می­خواهیم محیط زیست پاکیزه­ای در شهرمان داشته باشیم و با کمک بچه­های دیگر، کارهایی در مورد شهر و زندگیمان انجام بدهیم. ما دور هم جمع شده­ایم که با هم دوست باشیم...» بعد فائزه و علی،تندیس کوچکی را به نمایندگان هدیه دادند. بالای تندیس نوشته شده بود: «روزی 15 دقیقه برای کودکان کشورم...» و ساعتی در میان آن،تیک تاک می­کرد. ساعتی که روزی 15 دقیقه را هر روز،به آنها یادآوری کند. برای نمایندگان هم خیلی جالب بود که حرفهای بچه­ها را بشنوند. آنها مرتب سؤال می­کردند. آقای حدادعادل پرسید: «چطوری می­خواهید زمین را نجات بدهید؟» بچه­ها راه­های زیادی برای پیشنهاد کردن داشتند، که یکی از آن راه­ها همان روزی 15 دقیقه بود. بچه­ها گفتند بعد از یک سال،91 ساعت و ربع،درمورد بچه­ها فکر شده، آن وقت است که دوباره در روز جهانی کودک سال آینده از مسئولین می­پرسند که نتیجه فکر کردن در این 91 ساعت و ربع دقیقاً چه چیزهایی بوده؟ یکشنبه 14 مهر 81،صدای خنده­های کودکانه فضای اتاق کمیسیون فرهنگی را پر کرده بود. نماینده­ها به بچه­ها،شیرینی و میوه تعارف می­کردند و ازسن وسال وهدف­هایشان می­پرسیدند و بچه-ها هم می­دانستند که بالاخره توانسته­اند صدایشان را به گوش مسئولین برسانند و در میان همه شلوغی­ها و مسئولیت­های روزمره آنها جایی را به خودشان اختصاص بدهند.جایی به اندازه روزی 15 دقیقه فکر کردن...