مجله کودک 67 صفحه 7

ولیپفک 50 تومنی و بیسکویت صد تومنی که می­خرن. پس با این حساب، این دسته از بچه­ها در هفته بین سیصدتا ششصد تومان پول تو جیبی می­گیرند. محمدرضا کمی فکر می­کند و می­گوید: بله، فکر می­کنم درست حساب کردین! حالا یه سوالی ازت دارم. البته نه فقط از تو، بلکه از همۀ بچه­ها: مجلّه­ای با این تعداد صفحه، این همه مطلب، این همه تصویر، و این همه نویسنده و کارمند، واقعاً قیمتش اینه؟ اون هم مجلّه­ای که به گفتۀ خودت بعضی از بچّه­ها تمام هفته را منتظر آمدنش هستند. ببینین، من که نمی­گم گرونه. قدرت خرید بچّه­ها رو می­گم. محمد رضا جان، خودت گفتی کم خرج­ترین بچّه­ها روی صد تومان پول خرج می­کنن. آیا نمی­ارزد که یک دهم یا یک پنجم از پول تو جیبی هفته را به خریدن مجّلّه اختصاص بدهیم؟ معلومه که می­ارزه! حالا اگر ما مجبور شویم، باز هم قیمت مجله را بالا ببریم، چطور؟ مثلاً چقدر؟ . نه، ما فعلاً بنای این کار را نداریم. اصلا اگر می­شد، مجله­ها را رایگان به بچّه­ها داد، این کار را می­کردیم. ولی به نظر من، برای استفاده از یک محصول فرهنگی، باید به اندازۀ هزینۀ تمام شدۀ آن، پول خرج کرد. آن هم در روزگاری که مردم برای همه چیز پول خرج می­کنند. قیمتها هم که روز به روز بیشتر می­شود. پس حیف است که در این گرانی، توقع داشته باشیم محصولات فرهنگی، که ارزشمندترین کالاها هستند. ارزان­تر از همه کالاها به دست ما برسد. مثلا قیمت «دوست» را با شوکولاتی که خریده­ای، مقایسه کن! با نظر شما کاملا موافقم. خیلی خوشحالم که با من هم عقیده­ای. ان شاءا.... بچه­های دیگر هم که گفت و گوی من و تو را می­خوانند، درباره این موضوع بیشتر فکر کنند و نظرشان را برای مجلّه بفرستند. بچّه­ها منتظر نامه­هایتان هستیم. برای ما بنویسید که به نظر شما «دوست چقدر می­ارزد؟!»