l بزرگترین آرزویت چیست؟
آرزو دارم تا در ادامة فعالیتهای سینماییام موفق باشم و در ضمن، روزی برسد تا کسی دیگر به ظاهرم نگاه نکند. چرا که به نظر من تواناییهای شخصی هر فرد، از تصویر ظاهری او مهمتر است. این تواناییها، استعداد و پشتکار انسان است که از او یک فرد موفّق یا غیرموفّق میسازد.
l اولین باری که تصویر خودت را از تلویزیون دیدی، چه احساسی داشتی؟
اجازه بدهید پاسخ شما را با یک بیت شعر بدهم:
همّت، بلند دار که مردان روزگار
از همّت بلند به جایی رسیدهاند
موقعی که برای اولین بار تصویرم از تلویزیون پخش شد، احساس کردم که گوشهای از زحمات و تلاشهایی که در راه رسیدن به هدفهایم تحمّل کرده بودم، به نتیجه رسیده است. تعدادی از هنرمندان قدیمی و نام آشنای سینما نیز چند دقیقهای بعد از پخش بازیام با من تماس گرفتند و با مهربانی به من تبریک گفتند. آنها هم نظر من را قبول داشتند و تمام موفقیتهایم را بعد از لطف خدا، مدیون سعی و همّت خودم میدانستند. البتّه بد نیست این را هم بگویم که در آن لحظه دوست داشتم در کنار دوست خوبم آقای «کیانوش عیاری» فیلمساز خوب کشورمان هم باشم، تا از ایشان به عنوان کسی که با تمام وجودش مرا باور کرده بود، تشکّر کنم.
l در آخر اگر حرف یا صحبتی باقی مانده که نگفتی، برایمان بگو.
من از دوران تحصیل عادت کردهام که همیشه به صورت جهشی زندگی را بگذرانم. بهطور مثال، با وجود معلولیت جسمیام، کلاس اوّل و دوّم دبستان را در یک سال گذراندم و به کلاس سوّم رفتم. در دوران تحصیلات راهنمایی هم، سال اوّل و دوّم را جهشی خواندم و به کلاس سوّم راهنمایی رفتم. این در حالی بود که پدر عزیزم سواد خواندن و نوشتن هم نداشتند و به خاطر همین حتّی ایشان نمیتوانستند در درسها به من کمک کنند. امّا به جرأت میگویم که کمکهای پدر و همچنین خواهر عزیزم که حکم مادر را برای من داشتهاند، یکی از دلایل موفقیتهای من به حساب میآمد.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 111صفحه 7