مجله کودک 113 صفحه 30

داستان دوست از مجموعه داستانهای کانگورو کوچولو جایزهی اول قسمت دوم نوشته: پاول مار ترجمه: سپیده خلیلی کانگورو کوچولو جست میزند و پیش او میرود، فریاد میزند: «عالی شد؛ این شکلات من است.» سگ میپرسد: «شکلات تو است؟ شاید این یک شکلات دیگر باشد. همة شکلاتها مثل هم هستند، مگر نه؟ من آن را پیدا کردم، پس مال من است.» - این شکلات من است. میشنوی: مال من! سگ کوچولو صمیمانه میگوید: «تو اصلاً نباید دعوا کنی. من به هر حال نصف آن را به تو میدهم.» - نه، من نصف آن را به تو میدهم. - نه، من میدهم! - من! - تو این کار را نمیکنی! - چرا این کار را میکنم! تصادفاًً میمون که از جشن به خانه برمیگشت، به آنها میرسد. کمی به دعوای آنها گوش میدهد، بعد میپرسد: «آخر، شما برای چه دعوا میکنید؟» کانگورو میگوید: «چون این شکلات من است و من میخواهم نصف آن را به سگ کوچولو بدهم.» سگ کوچولو میگوید: «اینطور نیست. این شکلات من است و من نصف آن را به او میدهم.» میمون میفهمد: «چه دعوای عجیبی.» و متفکرانه پاپیونی را که به یقهاش بسته بود، میکشد و ادامه میدهد: «نظرتان چیست، اگر من نقش قاضی دادگاه را بازی کنم و تعیین کنم که شکلات مال کیست؟» کانگورو کوچولو زود میگوید: «من موافق هستم.» سگ کوچولو میگوید: «من هم همینطور.» میمون میگوید: «خیلی خوب. ولی من اول باید چند تا سؤال از شما بپرسم.» اول از کانگورو میپرسد: «اگر شکلات مال تو باشد، چقدر از آن را به من میدهی؟»