برنامة خردسالان مشغول به کار شدم. الان هم که سی سال از آن زمان میگذرد، هنوز هم همکاری با این برنامه که چند سالی است به نام «سلام کوچولو» برای بچّها پخش میشود، ادامه دارد.
l فکر میکنید تا چه زمانی در برنامههای کودک و خردسال فعالیت کنید؟
کار برای بچّهها هنوز بزرگترین دغدغة من است. به خاطر همین معتقدم حتّی اگر صد سال دیگر هم در کنار بچّهها و برای بچّهها کار کنم، هیچوقت پیر نمیشوم!
l تعداد زیادی از هنرمندان رادیو علاوه بر فعالیت در این رسانه، در سایر رسانهها مثل تلویزیون یا سینما هم فعالیت کردهاند. امّا بچّهها کمتر شما را از طریق تلویزوین یا سینما دیدهاند، چرا؟
به خاطر این که به نظر من، این بیانصافی در حقّ بچّههاست که با حضور در تلویزیون یا سینما، تصویری را که آنها در ذهنشان از من ساختهاند، خراب کنم. بالاخره هر کس با شنیدن صدای یک گوینده از رادیو، تصویر خاصّی از او را در ذهنش مجسّم میکند، امّا در این میان بچّهها به تصویر ساخته شده در خیالشان وابستگی بیشتری دارند و شاید تغییر این چهرة خیالی، برایشان کمی سخت باشد. به خاطر همین تا حالا با وجود پیشنهاد همکارانم در برنامههای کودک شبکههای تلویزیونی، حاضر به اجرای برنامههای تصویری نشدهام.
l چرا در اجرای برنامههایتان از حضور بچّهها به عنوان گوینده یا مجری استفاده میکنید؟
قبل از این که در رادیو یا تلویزیون، کسی به فکر این باشد که برنامة بچّهها را خود آنها اجرا کنند،معمولاً در رادیو این بزرگترها بودند که سعی میکردند با تقلید صدای بچّهها، جای آنها صحبت کنند. امّا من از همان اوّل به حضور بچّهها در برنامة خودشان اعتقاد داشتم. به همین دلیل گویندگی و حتّی اجرای نمایشهای برنامه را به خود بچّهها سپردم. از آنها خواستم تا به جای استفادة کامل از متن نوشتهشده، خودشان هرچه را که در دلشان دارند بگویند. به لطف خدا این طرح با موفقیت روبهرو شد و بچّهها توانستند از طریق رادیو، ارتباط خوبی با شنوندگان همسنّ و سال خودشان برقرار کنند. برای همین هم هنوز با گذشت حدود سی سال از آن روزها، در حالی که گویندههای سه یا چهار سالة آن دوران خودشان ازدواج کرده و صاحب فرزند شدهاند، بچّههای سه ساله یا چهار سالة امروز، جای آنها را پر کردهاند.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 114صفحه 7