نزدیک دیده اند، شاهدند که روز فرار شاه، مردم کشورمان از مردم امروز عراق خوشحال تر بودند. چرا که با توکّل به خدا و همّت خودشان توانسته بودند شاه را از کشورشان بیرون کنند. امّا امروز، شادی مردم عراق از دستگیری صدّام، با غم اشغال کشورشان همراه است.»
«محمّد میراحسن» 12 ساله و فرزند بزرگ آقای میر احسنی است. محمّد میگوید: «آن طور که من از بزرگترها شنیده ام و در کتاب تاریخ مدرسه هم خوانده ام، شاه بعد از کشتار تعداد زیادی از مردم بی گناه، روزی که دیگر امیدی به ادامۀ حکومت نداشت و به این نتیجه رسیده بود که حتّی پشتیبانی آمریکا هم اثری در تغییر خواست مردم ندارد، با چشمانی پر از اشک از ایران فرار کرد. من با این که خودم آن روز را ندیده ام، به قدرت مردم ایران افتخار می کنم. چرا که منتظر نماندند کسی از بیرون مرزها بیاید و شاه را دستگیر کند. ای کاش صدام هم به دست خود عراقی ها سرنگون می شد. هر چند به هر حال، شکست او انتقام الهی بود.»
خانم «صادقی» همسر آقای میراحسنی و مادر محمّد است. خانم صادقی که آموزگار کلاس پنجم دبستان هم هست، بعد از پایان صحبت های محمّد می گوید: «تاریخ بارها نشان داده است که ظلم هیچ وقت پایدار نمی ماند و از ظالمان نیز چیزی جز خاطره تلخ جنایاتشان باقی نمی ماند. امّا در عوض، تاریخ نام مردان و زنان قهرمان و آزاده را برای همیشه در صفحات خود با افتخار حفظ می کند. به نظر من سقوط در تنهایی و بیچارگی فقط مخصوص شاه یا صدّام نیست. چرا که قبل از آنها هم، از کاخ سبز معاویه و یزید و سایر دشمنان اسلام، چیزی جز سیاهی در تاریخ نماند. ولی با وجود گذشت هزار و چهارصد سال از شهادت امام حسین (ع) هنوز هم روز عاشورا میلیونها نفر به یادشان بر سرو سینه می زنند. یا در زمان خودمان، با وجود این که امام خمینی «ره» در زندگی چیزی جز یک اتاق کوچک اجاره ای نداشتند. امّا امروز همه شاهدیم که چگونه نام و یاد ایشان سالها بعد از رحلتشان هم با افتخار بر زبانها می چرخد. من همیشه وقتی که در کلاس درس از تاریخ برای بچّه ها می گویم، این طور نتیجه گیری می کنم که حتّی اگر بزرگترین ارتش ها یا مجهزترین سلاح ها را نیز دراختیار داشته باشیم، و یا در رویایی ترین کاخ ها با قویترین محافظان نیز زندگی کنیم، باز هم چیزی جز قدرت خدای توانا نمیتواند پشتیبان ما باشد. تاریخ هم جز مردان خدا، از کسی به نیکی یاد نمی کند.»
مجلات دوست کودکانمجله کودک 118صفحه 5