مجله کودک 123 صفحه 7

لطفا خودتان را معرفی کنید و بگویید که چطور نماینده مجلس دانش آموزی شدید؟ من «شیرین سرلک» هستم، نماینده و عضو کمیسیون آموزش ها و مهارت های زندگی در مجلس دانش آموزی و مشاور رییس آموزش و پرورش منطقه محل سکونتمان تعیین شدم . بعد هم با رای تعداد دیگری از دانش آموزان منتخب شهر تهران به عنوان یکی از پانزده نماینده دانش آموزان این شهر به مجلس دانش آموزی راه پیدا کردم. مجلس دانش آموزی در هر دوره چند نماینده دارد؟ در اولین دوره ی این مجلس، حدود صدو پنچاه نفر از دانش آموزان کشورمان به عنوان نماینده از شهرها و روستاهای مختلف انتخاب شدند. تا آنجا که من می دانم، قرار است تعداد نماینده های این مجلس در دوره های بعد بیشتر از این هم باشد. به نظر شما وجود مجلس دانش آموزی ، برای بچه ها چه فایدهای می تواند داشته باشد؟ مجلس دانش آموزی برای آن دسته از بچه هایی که هنوز به سن شرکت درانتخابات نرسیده اند، فرصت خوبی است تا فضای رقابت های سالم انتخاباتی را تجربه کنند. علاوه بر این تمرین کنند که در تعیین آینده و سرنوشت خودشان تاثیر گذار باشند. به نظر من حضور در مجلس دانش آموزی ، چه به عنوان نامزد نمایندگی وچه به عنوان رای دهنده ، یک تمرین کوچک برای امتحانی بزرگ به حساب می آید. امتحان بزرگی که از سال پیروزی انقلاب تا حالا بارها بزرگترها در آن شرکت کردند و هر بار هم با سرافرازی ، آن را پشت سر گذاشته اند. در صحبت هایتان گفتید:«رقابت های سالم انتخاباتی» می شود بگویید یک رقاتب سالم انتخاباتی چیست؟ یعنی این که اولا همه کسانی که شرایط و توانایی نمایندگی را دارند، امکان این را داشته باشند که نامزد نمایندگی شوند. دیگر این که همه نامزدها در یک فضای سالم و برابر، بتوانند نظرها و برنامه هایشان را اعلام کنند. و از همه مهم تر این که ، به رای اکثریت، هرچه که بود ، احترام گذاشته شود. در پایان اگر خاطره ای از شرکت در انتخابات و یانمایندگی در این مجلس دارید ، خوشحال می شویم که برای ما بگویید. شرکت در انتخابات این مجلس به عنوان اولین انتخاباتی که در تماتم عمرم تجربه کرده بودم، و یا دیدار با آقای رییس جمهور و سایر مسئولان کشورمان به عنوان نماینده ی مجلس دانش آموزی، همه از خاطره های ماندگار من به حساب می آیند. اما در میان همه ی این خاطره ها، روزی را که تمام صد و پنجاه نماینده ی مجلس دانش آموزی در محل صحن علنی مجلس شورای اسلامی تشکیل جلسه داده بودند، هیچ وقت فراموش نمی کنم.آن روز وقتی که برای اولین با بر صندلی مخصوص نمایندگان نشستم ، با تمام وجود احساس کردم که این صندلی چه مسوولیت سخت و مهمی را به دوش صاحبانش می گذارد. چرا که بخش مهمی ازآینده ی کشوری به بزرگی ایران بر روی همین صندلی ها تعیین می شود.