مجله کودک 130 صفحه 10

این ها آنها نیستند امیر محمدلاجورد مهین خانم: «شهرزاد جان، سلام. قربانت بروم، می خواهم بروم تاسر کوچه، خانه شهین خانم برای عیادت. بچه ها را که نمی توانم ببرم. دو ساعت این جا بمانند تا بروم و برگردم». شهرزاد: «اما مامانم خانه نیست. من هم کلی درس دارم. ببخشید که نمی توانم ...» مهین خانم: «تو به درس هایت برس. این ها یک گوشه آرام می نشینند. توی راهرو کلی به آن ها سفارش کرده ام تا یک جا بنشینند و ... سرشان را هم بلند نکنند». آنها همسایه طبقه بالایی ما بودند. بعید بود بچه های آرامی باشند چون هر روز سقف مان گرمب گرمب صدا می کرد. مامانم بعضی وقت ها فکر می کرد دارد زلزله می آید. اما معلوم نبود مامان شان چه چیزی به آنها گفته بود که آن طفلکی ها رفتند و یک گوشه ساکت نشستند. نیم ساعت می شد که حتی ... سرشان را هم بالا نکرده بودند. آن قدر ساکت بودند که دلم برای شان سوخت. رفتم که کمی با آن ها صحبت کنم. اما هر چه می گفتم نه جواب می دادند و نه سرشان را بلند می کردند. انگار منجمد شده بودند. بالاخره آن قدر صحبت کردم که یخ شان کمی آب شد و یواش یواش شروع کردند به صحبت کردن. سینا: «مامان مان گفته یک گوشه آرام بنشینیم». شهرزاد: «نه این قدر آرام. گردن درد می گیرید». نیما: «گردن ما درد بگیرد بهتر است تا سر شما درد بگیرد». بویینگ 747 یکی از بزرگترین هواپیماهای مسافربری جهان است که از سال 1970 میلادی کار حمل و نقل مسافران را انجام می دهد. این هواپیما توانایی حمل بیش از 400 نفر را دارد. 4 موتور قدرتمند توربوفن سرعتی بیش از 900 کیلومتر در ساعت به این هواپیمای غول پیکر می دهند. بخش های مختلف این بویینگ طبق شماره بر روی شکل مشخص شده است: 1- سکان، برای حرکت چپ یا راست هواپیما 2- بالابر، برای حرکت بالا یا پایین هواپیما 3- در ورودی مسافران