تاریخ به ما می گوید که ایرانیان و بعد ها ، مسلمانان ایرانی، سهم بزرگی در پیشرفت علم پزشکی داشته اند. در روزگار ساسانیان ، جندی شاپور (اهواز فعلی) مرکز بزرگ پزشکی جهان آن روز بود. پس از مسلمان شدن ایرانیان نیز، جندی شاپور رونق بیشتری پیدا کرد. حتی پزشکان مسیحی که به دلایل آزار و اذیت از سوی کلیسا ، اجازه طبابت نداشتند، به جندی شاپور پناه می آوردند و در آنجا به کار مشغول می شدند.
ابو علی سینا ، یکی از پزشکان آن روزگار ایران است. به جز او صدها پزشک و حکیم ماهر دیگر نیز در مراکز پزشکی جندی شاپور و بغداد به کار طبابت مشغول بودند. یک جلد چندین ده صفحه ای از کتاب ((طبقات الاطبا)) نوشته ((ابن اصیبعه)) فقط به ذکر نام پزشکان و تخصص آنها در آن زمان اختصاص دارد. در اروپا ، ارزش علمی بزرگانی چون ابن سینا چنان زیاد بود که اگر مطلب پزشکی عنوان می شد و در آن تاییدی از ابن سینا وجود نداشت ، مورد قبول دانشمندان اروپا قرار نمی گرفت.
ابو علی سینا ، تنها یک پزشک نام آور نبود، او فیلسوفی بزرگ و اندیشمند نیز بود. در آن روزگار ، دانشمندان مسلمان از نظریات دانشمندان و فیلسوفان یونانی استفاده می بردند. هر چند خود نیز این دانش را رشد و پیشرفت دانند. اما ابن سینا با همه احترامی که برای فیلسوفان یونانی قائل بود، موفق شد افکار فلسفی خود را با وحی اسلامی تطبیق دهد. اینکار بسیار بزرگی بود که معدودی از فیلسوفان اسلامی از پس ان بر آمدند. بر این اساس بود که فلسفه ((مشایی)) به وجود آمد. در این فلسفه از عقاید و نظریات فلاسفه پیشین استفاده شده بود و با اصول یکتا پرستی اسلام ، فلسفه ای پخته و کامل به دست آمده بود.
در افکار ابو علی سینا، فقط جسم انسان نیست که باید به آن دقت شود. او روح آدمی را چون پرنده آشیان گم کرده ای می داند که در این جهان گرفتار شده و می کوشد تا به سوی اصل خود پرواز کند.
نکته آخر اینکه، ارزش و اعتبار ابن سینا آنقدر زیاد است که نمی توانیم او را متعلق به همه جهانیان ندانیم. وظیفه همه کودکان ایرانی است که یادشان باشد ، ابن سینا همان حسین پسر عبد الله متولد روستای افشنه ، بزرگ شده در بخارا ، دانش آموخته در ری و قزوین و همدان است که کوچکترین کار او معالجه حاکمان پر خور و ابله عرب ، و اروپاییان جاهل آن روزگار بود. این را ما فراموش کنیم ، تاریخ فراموش نخواهد کرد.
پولسارها
پولسار یک ستاره نوترونی است که با سرعت سرسام آوری می چرخد، تپش دارد و امواج رادیویی از خود بیرون می دهد. اولین پولساری که شناسایی شد ، ((ژاکلین بل برنل)) نام داشت که توسط بخش ستاره شناسی دانشگاه کمبریج در سال 1967 شناسایی شد.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 147صفحه 37